İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

İnsanoğlu bu kimseyi hor görmüyorum ben düşmedim Allah’ta düşürmesin.

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

İnancı ile çelişkiye düşen birey inançlı değildir.

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Hayır düşmedim

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Hayir cok sükür

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Çok garip… İnanç ve iman kelimeleri çok sık eş anlamlı olarak kullanıldığı için bu kadar keskin hayır cevapları verilmiş sanırım.
İnsan inanç hakkında nasıl hiç çelişkiye düşmez, anlayamadım. Çünkü inanç toplumsal değerler ile insana geçer ve özellikle kendi kimliğini bulma çabasına düşmüş insanlarda şüpheye düşürür. Bu noktalarda inanç sorgulanır da çelişir de. İman ise daha özneldir ve inanç olumlu duygularla beslendiğinde imana dönüşür. Gönülden olur, hissiyat olur. Mabud’un verdiği, toplum istedi diye değil de kimliğinizin bir parçası olduğu için sapasağlam olur.

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Soruda kastedilen inanç din ile örtüştürülmüş bence. Cevaplar ise o yüzden bu kadar keskin.
Sorunun cevabına gelince ise sürekli olarak şüpheye düşüyorum.
iman
/–./
ad
1.
dinin ortaya koyduğu dogmalara inanma, dinsel inanış, inanç.
2.
Tanrı’ya ve İslam dinine inanma.

Yanıt: İnancınız da hiç çelişkiye düştünüz mü?
 

Ne yazık ki ülkede bazı kavramlar çok yanlış ve ters anlamlandırılıyor.

Adına inanç yahut iman, her ne derseniz deyin, çelişki ve sorgulamalarla beslenir. Bu durum, İslam'a ters görünür, öyle yansıtılmaya çalışılmıştır ama İslam'ın da bu sorgulamayı teşvik ettiğini düşünüyorum. Muhammed Peygamber'in düşmanla yapılan savaşa küçük savaş, kişinin kendi nefsiyle yaptığı savaşa ise büyük savaş (cihad-ı ekber) demesinin arkasında da bu yatıyor. Kişi, çelişkileriyle, günahlarıyla, sorgulamalarıyla gelişir bence.
Hatta hoş bir kıssa vardır. Celaleddin-i Rûmî'ye demişler: ''Falanca yerde filanca bir adam var. Hayatında hiç günah işlememiş.''
Rûmî'nin cevabı şu olmuş: ''Keşke işleseydi de, sonra tövbe etseydi.''