Sevgili Astrea;
Hayat o kadar acımasız ki bizi yine ayırdı.
Bazen kalbimizi bile dinleyemez oluyoruz işte.
Sana yazmak için hep bir engelim oldu nedense.
Çünkü ne yazacağımı,nasıl yazacağımı bilmiyorum.
Naif kalbin hep hep kırılmaya müsait.

Sevgili Astream.
Duyduklarıma göre kendine yeni duvarlar örmeye başlamışsın.
Oysa ben iyileşiyoruz sanıyordum.
Yapma Astream.
Kendini kapatma bu kadar dış dünyaya.
Bırak kalbin atmaya devam etsin.
Yaşam sana ne sunarsa sunsun yeni fırtınalar ile başa çıkman lazım. Artık büyümenin vakti geldi.
Hiç kimse seni annen gibi sevmeyecek.
Bunu beklemekten vazgeç.

Güçlü olmak zorundayız Astrea.
İnsanlar bizi yıkmayı çok iyi biliyorlar.
VE bunu tek kelimeleri ile başarıyorlar.
Ayaklarımız üstünde sağlam durmalıyız.
Bize en çok yine biz lazım oluyoruz.

Hayatımız seçimler ile geçiyor.
SEn doğrusunu bulucam diye gecelerini daha çok karartma.
Yıldız gibi parlamaya devam etmeliyiz.

Ben inanıyorum Astrea.
Her şey daha güzel olacak.
SAdece biraz daha beklemeye ve biraz daha UMUTLANMAYA devam ediceğiz.

Kendine çok iyi bak Astrea.
Sen herkesten daha önemlisin...
UNUTMA!!!

EBS