Yıllar önce okuldan eve dönerken evin
yakınlarında iki kız çocuğu ile karşılaşmıştım.
Kendilerini tanımıyordum, hatta
toplamda iki kez gördüm sanırım.
Beni her gördüklerinde abla çok güzelsin deyip yanıma geliyorlardı, konuşmak istiyorlardı. Ben bi' türlü anlamlandıramazdım geliş nedenlerini. En başından beri gariplerdi çünkü. Sizin anneniz babanız nerede, çok küçüksünüz, tek başınıza napıyorsunuz burada diye sormuştum. Kuzen olduklarını ve ailelerinin yolun karşı tarafında olduğunu söylerlerdi ama hiç göremezdim. Nerede oturduklarını da sormuştum hatta, belki yakındır evleri diye. Biz bu semtte oturmuyoruz abla demişlerdi. O kadar masum ve saf yüzleri vardı ki... Biri sarı saçlı, bembeyaz tenli dünya güzeli bi' kızdı. Diğeri de hafif dalgalı ve siyah saçlı, aşırı masum ve sevimli bi' yüze sahipti. En az bi' melek kadar güzellerdi. Fakat tanımadıkları birine, yani bana karşı fazla güler yüzlü ve savunmasızlardı. Üçüncü kez yine aynı yerde, aynı parkta karşılaştığımda ise çikolata ısmarlamak istemiştim. Beni bekleyin, markete gidip geleceğim dedim. Tamam demişlerdi. Ama geldiğimde yoklardı. Bi' daha da hiçbir zaman göremedim. Nedenini bilmiyorum, ara sıra aklıma geliyorlar, neyin nesiydi o kızlar, çok merak ediyorum...