Çevrimdışı

Yıl 1915, Birinci Dünya savaşının yoğun yaşandığı yılar.Türklerinde birçok cephede savaştığı her türden levazımın gerekli olduğu gibi her şeyden önce de savaşacak asker lazımdı.

Büyük kayıpların verildiği, gidenlerin geri dönmediği çoğunun akibeti bilinemediği günler..

Ulaşım trenlerle daha hızlı ve güvenli olduğu için askerlerde trenlerle gidiyor ulaşacakları yerlere. Hal böyle olunca İnsanımız tren istasyonlarında sabahlıyor. Kimi yolcu ediyor askerini kimi gelecek yaralı askerlerde yolcu ettiği eşi dostundan bir haber iki satır mektup var mı diye bekliyor. Ümitle beklenen kara trenler kara haber getiriyor çoğu zaman. Anaların, bacıların, eşlerin, gözleri ağlamaktan fersiz düşmüş çaresiz bekleyişi…

Bekledikleri bir defa ölmüş ama o her kara tren gelişinde bir defa daha ölen kadınlarımız analarımız bacılarımız. Yorgun, bitkin ve başı eğik kara tren acı bir çığlık atarak uzaklaşıyor. İnadına yaşatılmaya çalışılan ümitleri, o korkunç bekleyişleri bir ağıta dönüşüyor; Kara tren gecikir belki hiç gelmez, düşüncesi sarıyor bekleyenleri umutlar tükeniyor her gecen gün. Dağlarda salınır da derdimi bilmez diyor bekleyen yaralı yürekler. Dumanın savurur halim hiç görmez Gam dolar yüreğim gözyaşım dinmez. Ağlamaklı seslerde türkü oluyor bekleyişler dilden dile dolanıyor nağmeleri günümüze dek..

KARA TREN

Gözüm Yolda Gönlüm Darda
Ya Kendin Gel Ya Da Haber Yolla
Duyarım Yazmışsın İki Satır Mektup
Vermişin Trene Halini Unutup

Kara Tren Gecikir Belki Hiç Gelmez
Dağlarda Salınır Da Derdimi Bilmez
Dumanın Savurur Halimi Görmez
Gam Dolar Yüreğim Gözyaşım Dinmez

Yara Bende Derman Sende
Ya Kendin Gel Ya Da Bana Gel De
Duyarım Yazmışsın İki Satır Mektup
Vermişin Trene Halini Unutup

Kara Tren Gecikir Belki Hiç Gelmez
Dağlarda Salınır Da Derdimi Bilmez
Dumanın Savurur Halimi Görmez
Gam Dolar Yüreğim Gözyaşım Dinmez