''içimdeki o sefil çocuk
kaldırdı şehrin enkazını...''
..
Şimdi bir şiir yazdım..
ve
yüreğimden sökün eden
bir kırlangıç havalandı...
Önce kalemim can çekişti
Ruhumun arka bahçesinde
Tutuştum varla yok arasında
Tutuştum kapaklandığım toprakta
Şimdi:
Kandığım ahvalım bile
G/izinde ırgat.
..
Ötelenmiş olsam ne?
..
Hududun ötesindekilere
Bir satır!
Ulağız madem bu soykırıma kalemim
ve ben...
Körü körüne kem söz etsem kime ne?
Kime ne tıkış tıkış
Hibe ettiğim dünden...
..
Varsın batsın dikeni
..
O kalem ki:
Peyda oldu ansızın
Yılkı atı gibi
Dört nala koşarken
Şakağıma dayadı kağıdın
Kabir azabını..
ve
Çöreklendi hüzün
Ciğeri yetmez
Külü savrulmaz.
Şimdi bir şiir yazacağım
Kan ile haşır neşir
Avret yeri hallaç.
Gözü değmez
Kemiği arlanmaz
.....
''Beni bana yabancı kılan munafıklar,
Kaykıldığım kadar şu üç satıra
yanmıştır şehrin esvabı eşrafı''
b,krc