Çevrimiçi

Hiçbir şey istediğim gibi gitmedi. Ben de istemediğim gibi giden şeyleri istediğim gibi hâle getirmeye, Sezen'in şarkısında dediği gibi, "Yetinmeyi bildim, bana verdiği kadarıyla hayatın."
Ama neden yetinmek zorunda kalan benim. Neden hep uman ama umulmadık acılara maruz kalan benim. Elbette sadece bana olmuyor ama bir kere de ben göremez miyim, hah işte istediğim gibi oldu deyip yaslayamayaz mıyım sırtımı düşme korkum olmadan.
Hep kendime yaslanıp hep dik durmaya çalışmaktan ve hüznümü sanki maskeli bir baloya katılmışcasına saklamaktan, içimin acısını bastıran sahte kahkalar atmaktan yoruldum.
Kendime hayat verememekten yoruldum. Aldığım her nefeste düşünmekten yoruldum. Unutmaktan da yoruldum. Unutamamaktan da. Ağlamaktan da yoruldum güldüğüm kadar.
Sınırlarda yaşadığım duygularımdan da bıktım kendimden de.

Ben aslında gerçek anlamda yoruldum ya. İnadım tuttu umudum yerine.

Mücadeleye devam...

__________________