Çevrimdışı

Birini seversen, salaklıkları bile sana şirin gelir.
Ama sevmemeye başlarsan, akıllıca davranışları bile aptalca gelir.
Aşk öyle bir şey işte. Gözüne pembe bir gözlük takmak gibi.
O gözlük varken de hem sevdiğin insanı hem de hayatı öyle toz pembe görüyorsun.

O varken en imkansız görünen şeyi bile aşabileceksindir.
O yokken ise kılını kıpırtdatmak bile dağları yerinden oynatmak gibi gelir.

Hem, öğrendim ki aşk bir kere olmazmış. 3 kere olurmuş. Belki ondan daha çok kere. Ama aşkı sadece bir seferinde öğrenir ve modeller sonra diğer aşık olmalarında kafandaki modellemeyle yenisini karşılaştırırmışsın.

Ona benzeyen yanlarına tebessüm eder avunur,
Benzemeyen yanlarına üzülür, dövünürmüşsün.

Jung buna idealize etmek diyor. Popüler kültür buna "İçimdeki sen." diyor.

Her neyse işte. Sonra bir tane deli yazarin da dediği gibi, "Sana kızgınım, senden sonra gelenlerin yaptıkları için bile. Sen olmasaydın onlar da olmayacaktı çünkü. Ya da şey seninle olsaydı onlarla olmazdı."

Sözün özü korkulmasi gereken bir üç harfli varsa o da Aşktır..