Çevrimiçi

O,göz kapağımda kalmayan bir far gibiydi.
İlk sürdüğümde parlaktı, etkileyiciydi, “Vay canına, bu ton tam benlik!” dedirtti.
Ama zaman geçtikçe, o renk çizgilere doldu.
Kıvrımlarımı belli etti, beni yordu.
Gözümden akıp gitti—bazsız bir hevesti.

Ruj gibi de olmadı...
Kalıcı zannettim, ilk içeceğimde dudak izimle birlikte silindi.
Sadece kahve fincanımda bir iz bıraktı: geçici, rastlantısal, ve biraz da sinir bozucu.

Bir allık gibi yaklaştım ona..
Yanaklarımı ısıtır zannettim.
Ama fazla sürdüm, fark etmeden palyaçoya döndüm.
Sonra fırçayı yere atıp aynaya baktım:
“Bu ben değilim,” dedim.
Ve makyaj temizleyiciyi aldım, gözlerim biraz sızlasa da…
Temizledim.
Arındım.
Kendime döndüm.


Sıra sizde.


Telefonumdan tepetaklak gönderildi.;d

__________________