|
Astrea kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı
|
Bedenen iyiyiz.
Ama ruhen hepimiz o göçük altındayız resmen.
Kaö gündür haberler sosyal medya aynı zamanda orada olan tandıklarımı/dostumu düşünmek.
Uyumaktan sıcak evimde olmaktan utandığımı vicdanen rahat olamadığım anlar var.
Her şeyi geçtim valla bak.
Bu kadar insan bunca şeyden sonra nasıl hayatına kaldığı yerden devam edecek?
Ve ya devam et diyebilecek miyiz???
|
Enkaz altından çıkarılıp şu an hastanede olan ve ifadesiz bir şekilde hasta yatağında tavanı izleyen 10 yaşındaki bir çocuğu düşünsene, artık her acıktığında patates kızartacak bir annesi yok her istediğinde harçlığını eksik etmeyecek babası yok, birisi ile kavga ettiğinde çağırıp yardım isteyeceği abisi yok...
Tavanı öylece izlerken zihninden bunların geçtiğini düşün. Siğim siğim gözünden akan yaşı düşün.
Allahım bir çare, bir umut...