Psikolojik taciz ifadesi ilk kez Türk Borçlar Kanunu ile mevzuatımıza girmiştir. Psikolojik taciz; Türk Borçlar Kanunu ‘’İşçinin kişiliğinin korunması’’ başlığında düzenlenmiştir.
Bu kapsamda işçi ile işveren arasında iyi niyete dayalı ilişkinin bulunmasının gerektiği; işçinin işverenine sadakat göstermesi, işverenin işçiye saygı göstermek ve işçinin güvenli, konforlu bir ortamda çalışmasını sağlaması gerekmektedir. İşveren bu hükümlere aykırı davranırsa sözleşmeye aykırılıktan sorumlu olur.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu madde 2’ de bahsedilen dürüst davranma ilkesi; madde 23’te bahsedilen kimsenin haklarından ve özgürlüklerinden vazgeçemeyeceği, sınırlandırılamayacağı ilkesi; madde 24’te bahsedilen kişilik haklarına saldırıda bulunulduğunda, saldırıda bulunan kişilere karşı korunulmanın istenebileceği ilkesi; madde 25’te bahsedilen saldırıya uğranıldığında maddi manevi tazminat davası açılabileceği ilkesi de ‘’Kişilik Haklarına Saldırı’’ kapsamında başvurulabilecek maddelerdir.
4857 sayılı İş Kanunu hükümlerinde doğrudan psikolojik şiddete yer verilmemiştir ama bazı maddeler işveren yükümlülüğünden bahsetmiştir. İş kanunu madde 5’te geçen eşit davranma ilkesi kapsamında iş ilişkisinde bir bireyi diğerinden ayıracak şekilde dil, din, ırk, mezhep ayrımı gözetilemez.
4857 sayılı İş Kanunu madde 22’de geçen çalışma koşullarında değişiklik ve sözleşmede fesih hükümlerinden bahsetmiştir. Bu maddeye göre işveren, çalışanın işinde yapacağı esaslı değişikliklerle ilgili çalışanını yazılı olarak bilgilendirmek zorundadır. Çalışana bildirimi yapılmadan yapılan ve bildirimi yapılıp 6 iş gününde çalışanın kabul ettiğini söylemediği değişiklikler çalışanı bağlamaz. Verilen süre içinde çalışan değişikliği kabul etmezse işveren değişikliğin gerekli olduğu konusunda kararlı davranarak veya başka haklı nedenlere dayanarak sözleşmeyi feshedebilir. Bu durumda çalışan İş Kanunu madde 17 ve 21 hükümlerine dayanarak tazminat davası açabilir.
6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu gereği işçilerin ve işverenin yükümlülüğünden söz edilmektedir. İşveren işçinin konforlu, rahat ve güvenilir bir ortamda çalışmasını sağlamalıdır. İşçi sağlıklı bir ortamda, uygun çalışma saatleriyle çalışmalı ve işveren de işçiye bu imkânı sağlamalıdır.