[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]

''Gece çalan telefondan nefret ediyorum.'' diye söylene söylene telefonu açtı Melih.
Aarayan kişinin ismini görünce daha çok sinirlendi.
''Efendim'' dedi uykudan daha yeni uyanmış olan sesini düzeltmeye çalışarak.
''Acil gelmelisin. Sahilde bir ceset bulundu.Aslında buna ceset denemez.Oğlum kendi gözlerinle görmelisin. Bu bambaşka bir şey.''
'' Tamam geliyorum konum at hemen.''
Akın Amirin sesi baya ürkmüş gibi geliyordu. Ve hala gece çalan telefonlardan nefret ediyorum diye söylenmeye devam etti.
Ama nasıl bir ceset olduğunu merak etmeye başlamıştı. Hemen hazırlandı. Zaten pantolonu ile uyuya kaldığı için kolay olmuştu.
Antreden araba anahtarlarını aldı. Beline Berettasını takıp, üvey babasından kalan montu üstüne geçirdi.
Otoparka giderken havanın Eylül ayı için hiç normal olmadığını fark etti.
Yıllardır kullandığı maaşlarını biriktirip aldığı Opel Astrasına bindi. Son zamanlarda bujilerinde sıkıntı vardı ve arabanın çalışması çok zorlanıyordu. ''umarım bu kadar acil gitmem gereken bir yer varken yapmazsın kızım üzmesin bizi.'' deyip kontak çevirdi. Mucize gibi ama çalıştı hemen.
Gideceğe konuma baktı. Yaşadığı yerden çok uzakta değildi.
Kendisi bu mesleğe ilk başladığında çok hevesliydi. Daha yaşı 40 olmadan bıkmıştı gördüklerinden. Mesleğinin aslında daha başlarındaydı. Özellikle de son yıllarda isimsiz kadın cinayetleri onu aşktan bile soğutmaya yetmişti. Cinayet Büroya geçeli daha 3 yıl olmuştu. Daha öncesinde kriminal de çalışmıştı. Orada edindiği deneyim sayesinde kendini bu kadar başarı bir şekilde göstermişti. Cinayet Büroya geçmeden Başkomiseri Akın onun cevherini keşfetmişti. Neredeyse 10 yıldır birbirlerini tanırlardı. Aynı birime geçince aralarındaki arkdaşlık ilişkisi baba-oğul gibi olmasına olanak sağlamıştı.
Melih polisliği seçtiğinde ailesini bulmayı çok istiyordu. Tutulan kayıtlara göre 5 yaşında Çocuk Esirgeme Kurumuna verilmişti. ve yanında 1 yaşında bile olmayan erkek kardeşi olduğu yazıyordu. 2 ay kadar olmadan kardeşi gizli kayıtlarla evlatlık ediniliyor. bu güne kadar topladığı hiç bir evrakta evlat edinen aile hakkında bilgi yoktu. Hatta kendi ailesi hakkında da. Onları bulan kişiler cami avlusunda bulmuşlar ve polise haber vermişlerdi. Kendisi de 6 yaşına bastığında şuanki ailesine evlatlık veriliyor.
Melih olay yerine yaklaştığında basının da orada olduğunu gördü. Daha kendi haber alalı 15 dakika olmamıştı bunlar nasıl bu kadar çabuk geldi? diye düşündü.
Olay yeri inceleme sahilin girişini sarı bantla çekmişti. Yanına bir komiser yaklaştı ve kimliğini gösterdi ona.
''Hoşgeldiniz Başkomiserim. Akın Amirim olay yerinde sizi bekliyor. Denize doğru 200 metre doğru yürüyün. herkes orada. Kolay gelsin.'' dedi.
Yürürken havanın daha çok soğuduğunu ve sis oluşmaya başladığını fark etti. Cinayet mahaline geldiğinde Akın Amir karşıladı hemen.
''Bunu görmelisin Melih. Bu cinayet değil bildiğin vahşet. Bunu yapan insan olmaz hiç bir şekilde.''
''Görelim abi. Seni bu kadar dehşete düşürdüyse kesin kötüdür.''
''Kötü bunun yanında iyi kalır. Kızı şu karşıda şarap için 2 adam bulmuşlar. İçmek için sesiz bir yer aradıklarını söylediler. Akşamda belki uyur kalırız diye daha izbe bir yer istemişler buradaki açıklığı görmüşler ağaçların içinde. Yaklaştıklarında ilk kadının ayaklarını görmüşler daha sonra kendisini. Dikkat et basma kusmuşlar. Daha sonrada polisi aramışlar. Eğil de geç kendin görünce inanamayacaksın.''
Melih ağaçların arasından geçerken amirinin abarttığını sanıyordu. Ama cesedi görünce öyle olmadığını anladı. Daha çok cesetten kalanlar denmeliydi bunun için.
Çünkü kadın bedenin üstüne bir koç kafası dikilmişti...