Oğuz Atay - Tutanamayanlar Kitabından Alıntılar (Olric)

Çevrimdışı

Bir garip adamdır Olric..
Saygılı ve mütevazi..
İç sesidir ..
Turgut Özben’in kafasının içinde yaşar..
Selim Işık’ın gölgesinden bir garip hayata düşmüştür..
Tutunamayanların inadına bir adamın ben’liğine yapışıp kalmıştır..

Oğuz Atay / Tutunamayanlar





-Sevelim mi Olric?…
-Sevmek nedir efendimiz?
-Sevmek vazgeçmektir Olric…
-Vazgeçtiyseniz sevelim efendimiz..





-Yağmur yağıyor Olric, ıslanıyor etraf… Ağlasak kimse anlamaz değil mi?
-Anlamaz efendimiz…
-Anlasa ne olur…
-Utanırız efendim…
-Sevmeyi göze alan utanır mıymış Olric…





– Bu yol nereye çıkar Olric?…
– Hiçbir yere efendimiz…
– Hiçbir yer neresidir Olric?…
– Doğru yerdir efendimiz…
– Gidelim mi?..
– Vardık efendimiz..





-Selim?i de yanımıza alacağız.
-Bu nasıl sağlanacak efendimiz?
-Bu kadar işi başardıktan sonra bunun lafı mı olur Olric?
Selim kör taklidi yapacak Olric.
Onu kullanacağız Olric. Akşamüstü işimiz bitince bir çeşmenin yanında çömelip paraları sayacağız.
Bat dünya bat diyeceğiz!
Çok güleceğiz Olric. Elaleme rezil olacağız…





-Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı Olric?
-Oklarımız bitene kadar efendimiz…





-Tut ki güneş açtı.. Papatyalardan taç yapar mı saçlarımıza?
– Bilinmez efendimiz…
– Yıldız kaydığında diler mi bizimle olmayı?
– Sanmam efendimiz…
– Ben de sanmam… Gidelim Olric…
-Gidelim efendimiz?





Ne olurdu sen insan olsaydın Olric ya da Selim ölmeseydi.





Sen acıyı biriktirmeyi seversin Olric?
Sen biriktirmeyi seversin… Hadi devam et şimdi? Kuru yaprakları…
Deniz taşlarını? Gözyaşını? Sorulamamış soruları ?
Senden kalan sesleri? Yaşanamamış paylaşılmışlıkları?
Birlikte harcamak üzere kalbinde biriktirilmiş zamanları ve hüznü?
Ve özlemi biriktirmeye?





– Gidelim mi Olric?
– Gidelim efedimiz ….
– Nereye Olric?
-O’na efendimiz…
– O nerde Olric?
– Kalpte efendimiz..
– Gidelim Olric…





-Olric, bana edilgen bir kelime söyler misin?
-Emin misiniz?
-Evet Olric. Hem de en yakıcı olanını söyle!
-Silinmek efendimiz. Yeterince edilgen mi?
-Fazlasıyla edilgen…





— Herkes geçer diyor, geçer mi Olric?
Herkes ne bilir acımı,
Herkes ne bilsin acımızı!?
Yaşar gibi yapmaktan, özlemez gibi yapmaktan,
İyiymiş gibi yapmaktan, nefes alıp onu içimde tutmaktan,
O nefeste boğulmaktan sıkıldım.
Ki nefessizlikten değil nefesten boğulmaktır marifetimiz Olric?
— Evet efendimiz.





— Bana katıldığını bilmek güzel. arada ses vermen güzel; içimin sesi de olmasa ölürüm yalnızlıktan.

__________________
Kahrolsun psikolojisi düzgün insanlar!
Yaşasın tam bağımsız ruh hastası BEŞİKTAŞ'lılar!