Gökyüzünü göğsümde taşıyorum.
Geniş zamanların yüzeysel girdaplarında,
telaşlı ve çok sesli adımlarımla koşuyorum.
Vardığım evrenlerde zamanın hiçliğine esirim.
Gün batımının renklerini ruhuma bulaştırmak pahasına.
Belki de sanrısal bi' planette hapsoldum, kim bilir?..

- e.

Ruhum sarsılmış yığıntılar ülkesine dönüşüyor.
Kalbimin ve zihnimin soğuk duvarları,
bu öykünün en tehlikeli fay hattı.
Korkuyorum, bi' gün umudum da
o enkazın altında kalacak diye...

- e.

Zaman geçiyor sıyrılarak.
Boyalı akışlardan bakıyoruz yaşama.
Ve gidiyoruz bu durdurulamayan gezegenden...

- e.

Bu çok gürültülü ıssızlığın orta yerinde,
bi' kayıp şehrin gölgesindeki yıkık
boğazlara takılan kelebekler gibiyim.
Varoluşsal sancılarından ve
yolun uzunluğundan habersiz.
Düşük kadrajlara hapsolmuş kanatlarımı soluk
benizli fotoğraflardan ayrıştırmak pahasına...

- e.

Yıldızların özlemini çekiyor içim.
Bu çok ışıklı kentte,
seçemiyorum buğulu incileri.
Işıksız bi' limanı aydınlatan
hayal fenerleri ile tanışmalıyız.

- e.

Zihnimde soğuk yara izleri var.
Neokorteksimde ise keskin çizikler.
Düşündükçe acı çekiyor hücrelerim.
Daha fazla buz kesiyor sanki.
Sonra.
Sonra, hissetmemeye başlıyorum...

- e.

Ben sorgusu yapılmamış düşlerimin,
çözülmemiş bi' girdabıyım.
Adımı söyler ve hikâyeme devam ederim.
Altını üstünü düşünmeden.
Varabildiğim doruktan ziyade...
Evet, ben buyum sevgilim:
Sönmüş yıldızların ve çalınmış
gezegenlerin düş bekçisi...

- e.

Güneşin soğuk yüzü vuruyor ellerime, kalbime.
İçim ısınmıyor bu bulutsuz ıssızlıkta.
Evren, yıldızından uzakta kopuk bi' yığıntıya doğru akıyor.
Git gide Güney yarım küresinde buluyorum kendimi.
Güney, ruhumun soğuk kadavralara bölünmüş aksi.
Güney, ölümcül buzulların tek krallığı.
İşin kötüsü sevgilim hissizleşiyorum,
galiba can veriyorum bu kırık kıtada...

- e.

Kendi göğümde kaçak yolcular gibiyim.
Duygularım duraklara sarılmış,
kaygılarım göçmenlerin esiri olmuş Nazım.
Yok mu sınırların ötesinde başka bir Feza?

- e.

Yine bunaldım Nazım,
avuçlarında bi' şiirle kahve getir bana.

- e.