Sevgime dair

Sevgime dair

Vazgeçmedim. Sadece kanıksadım. Biliyorum senin o filmdeki adam, benim o filmdeki kadın olamayacağımı.

Günlerden bir gün, sınırlı mutluluklar yazılı bir tabelanın altından geçmişim ben. Uğramıyor mutluluk ne olduğum şehre ne de yakınımdakilere.

Uğursuz bir yalnızlık hasıl oldu ömrüme.
Bir korkuluk gibi yalnızım şimdilerde.
Aslında başımdan eksik olmuyor her şeye rağmen karga sürüsü.
Benden korkmaları gerek ama beni bir leşmişçesine deşiyorlar. Deşecek canım kalmadı oysa..

Sen hiç böyle sevdin mi?
"..Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?"
demişti ya Kafka Milena'sına.

Tırnağın olsaydım, ilişmezdim bir yere incinme diye. Ama sen beni keser atardın.

Ne bileyim herhangi birşeyin olmak istedim. Seni severken ben, arkadaşın oldum. Sırdaşın, haldaşın, yoldaşın..

Sezen'in şarkıda," Yetinmeyi bilir misin, sana verdiği kadarıyla.." dediği yerdeyim.

Ya da, Funddy diyor ya, "Bende bir ben saklı sen hep oradasın.."


Örnekler coğalabilir, tıpkı senin içimde gün be gün çoğaldığın gibi. Artık bende ben yokum.
Sen oluyorum. Ve biliyorum.
Birşey olunca ne dersin, ne hissedersin.
Senmişçesine biliyorum.



Önerdiğin kitabı okuyorum. Usul usul.
Üstelik senin dinine inanmıyorum.
Üstelik oradaki çoğu şeyi anlamıyorum.
Tek bildiğim Vav gibi eğildim önünde, Elif gibi dimdiksin karşımda. .




Uyandığımda bir seni duydum,
İnan bana dedim bir sana uydum,
Güler misin ağlar mısın şu halime
Ben seni sevdim, sen bana kıydın...


Düşüp yere, devrilmemek için
Sevgim evrildi..