"Burası İstanbul. Omzunu iki kıt'aya yaslamış.
Ne oralı ne buralı; ne şehir ne ülke; ne umut ne çare...
5 duyuyla anlaşılmaz, 6. his burda çalışmaz.
Gerdanından öpesin gelir, meydanından kaçasın...
Bir akşamüstü vapurunda biner aşık olursun,
bir sabah otobüsünde böceğe dönüşürsün.
Burası İstanbul.
Herkes kaderiyle yarışır.

YALNIZ KALABALIKLAR, KALABALIK YALNIZLIKLARA KARIŞIR.
Gelene "Hoşgeldin" gidene "Eyvallah" demez.
Kederleri genize, kenefleri denize akar.

Her gün binlerce ev soyulur, arabalar çalınır.
Dalgalar, dümenler, dolandırıcılar
7/24 bir saklambaç halidir.
Önün arkan sağın solun çok fena ebeler ve de sobeler seni.
Beklemediğin bir günde, bir gecede, mutlu bir anda
İSTANBUL ÇALAR.
İstanbul'a güvenip önünde ayakkabı bile bağlanmaz.
Bedeninden ruhunu çalar, ruhun duymaz.
Peki bu şehrin sizden çaldığını nasıl geri alabilirsiniz?
Adaletle...
Çalarak..
Hayır!
ADALETLİ ÇALARAK!

Şarkılardaki gibi değil artık vaziyet.
İstanbul İstanbul olalı bu kadar İstanbullu görmedi bir arada.
Bir tatlı huzuru almaya gelmek Beylikdüzü' nden Kalamış'a 5 vesait.
Herkes kendi dalgasında, bir ekmek kavgasında...
Ama bütün bu kasvet bir boğaz rüzgarıyla dağılır gider işte.
Yine düştüm eline.
Bu sefer gününü göstericem sana
ULAN İSTANBUL!!!