Pompeii’deki Thiasus Evi’nde, Dionysos’a Adanmış 2.000 Yıllık Ritüel Freskleri Gün Yüzüne Çıktı

Pompeii Antik Kenti’ndeki Thiasus Evi’nde, Dionysos kültüne ait 2.000 yıllık freskler keşfedildi. Freskler, eski çağ ritüellerini ve dini törenlerini gözler önüne seriyor.



Pompeii Arkeoloji Parkı, şehirde yürütülen arkeoloji çalışmalarında M.Ö. 40-30 yıllarına tarihlenen ve Dionysos kültüne ait ritüelleri betimleyen fresklerin gün yüzüne çıkarıldığını duyurdu. Söz konusu freskler, kazı ekibinin Thiasus Evi olarak adlandırdığı yapıdaki bir ziyafet salonunun üç duvarını kaplayan yapısıyla dikkat çekiyor.

Fresklerde, antik Yunan tanrısı Dionysos’a adanmış bir kültün başlangıç ritüelleri resmediliyor. Dionysos, Yunan mitolojisinde şarap, eğlence, coşku ve delilikle ilişkili bir tanrı olarak biliniyor.

Pompeii’nin Regio IX bölgesinde yer alan ve son kazılarda ortaya çıkarılan Thiasus Evi, yaklaşık 2.000 yıllık freskleriyle gündeme geldi. Söz konusu fresklerde, Dionysos’un takipçilerinin dans ve av sahneleri yer alıyor. Thiasus Evi olarak adlandırılan bu yapı, ismini fresklerde resmedilen ve Dionysos’un yoldaşlarından oluşan ritüel alayı anlamına gelen thiasos teriminden alıyor.

Tasvirlerde Dionysos’un takipçileri olan bakhalar adı verilen kadınların dansları, avcıların omuzlarında taşıdıkları keçiler ve ellerindeki hayvan organları gibi detaylar yer alıyor. Sahnenin bir köşesindeki mitolojik yaratık satir, flüt çalarken bir başka satir omzundan bir başka kaba şarap döküyor.

Sahnenin merkezinde ise Dionysos’un yaşlı bir takipçisinin elinde meşale tutarak bir kadını ritüellere dahil ettiği görülüyor. Dionysos’un ölüp yeniden doğduğuna inanılan mitolojik anlatılar, takipçilerine de aynı ruhsal dönüşü ve yeniden doğma vaadi sunuyordu.



Pompeii’deki Thiasus Evi’nde Keşfedilen Freskler, Kentin Sosyal ve Dini Yaşamına Işık Tutuyor

Pompeii Arkeoloji Parkı Direktörü Gabriel Zuchtriegel, fresklerin tarihi ve dini boyutuna dair açıklamasında şu ifadelere yer verdi:

“Bu freskler, vahşi ve coşkulu bir yaşamın metaforu olarak okunabilir. Euripides’in metnindeki gibi ‘farklı, büyük ve görünür bir şey’e ulaşmayı amaçlarlar. Antik dönemde bakhalar, kadınların vahşi ve dizginlenemez yönlerini temsil ederdi; çocuklarını, evlerini ve kente dair sorumluluklarını bırakarak, dağlarda dans eden, avlanan ve çiğ et yiyen kadınlar olarak tanınırlardı.”



Zuchtriegel, fresklerin dini anlamının yanı sıra günlük yaşamın bir parçası olarak dekoratif bir işlev de taşıdığını belirtti:

“Bunlar derin dini anlamlar taşıyan freskler, ancak aynı zamanda ziyafet ve eğlence alanlarını süslemek için de kullanılıyordu. Tıpkı New York’taki bir restoranın duvarında Michelangelo’nun Adem’in Yaratılışı freskinin bir kopyasını görmek gibi bir atmosfer yaratma amacı da vardı.”



Zuchtriegel ayrıca fresklerin antik dünyada yaşanan dini krizlerin izlerini taşıdığını ve bu ritüellerin kökenlerinin Miken ve Girit kültürlerine kadar uzandığını da ekledi.

Pompeii, 79 yılında Vezüv Yanardağı’nın patlaması sonucu yok olmuş, ancak volkanik kalıntılar sayesinde Antik Roma’nın günlük yaşamı benzersiz bir şekilde korunmuştu. Yeni ortaya çıkarılan bu freskler de Pompeii’nin canlı, hareketli ve dini ritüellerle iç içe geçmiş sosyal yapısının bir başka örneğini oluşturuyor.



Kaynak: [Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]