Sevgili Astrea....

Sevgili Astrea
Suskunluk zamanımıza geri döndük.
Artık bir şeyler açıklamak yada bir şeyleri yoluna koymaya çalışmak ağır geliyor.
Daha doğrusu tahammül edemiyorum artık.
Birisi çıksın ben seni anladım desin istiyorum.
Yaraların yük olmuş sırtına bana yasalan beraber iyileşelim desin istiyorum.
Kırgınlıklarımı üzüntümü görmezlikten gelmesin ıstiyorum.
Yaaa sevsin istiyorum.
Huzur versin istiyorum.
Benim sevdiğim gibi çokta sevemesin en azına bile razı gönlüm.
AMA YETERKİ BENİ HER ŞEYİM İLE SEVSİN İSTİYORUM.
Bu çok zor mu Astrea?
Çok mu beklentim var?
Herkesi doğru sanıp kapılıp kaybolmaktan yoruldum.
Her seferinde kendimi bulmaya çalışmaktan yoruldum.
Tükendim ben Astrea.
Ne kadar çığlıklar atarsam atayım kulakları sağır herkesin.
Köşemde dağılan parçaları toplarken kör herkes.
Çok yoruldum artık.

Sarılsa geçecek tüm acılarım batıyor kabuklarıma.
Kanıyorum. Kanadıkça daha çok acıyorum.
Kendime kızıyorum küfürler savuruyorum.
Sen yaptın senin yüzünden bu bitmeyen gözyaşı.
Ağla üzül acı çek senin eserin bugünün diyorum.
Dağılıyorum...

Ahhb Astrea
Kuzgun yürekli, korkak düşünceli çiçeğim
Mevsiminden önce açtı tüm dallarımız.
Kış haşin geçti rüzgarında savrulduk.
Şimdi baharı bekliyoruz.
Son baharımızı...

Umutları siyaha boyanmış bir gökyüzü armağan edildi bize.
Şimdi renkler bile yetersiz aydınlığa.
Karanlığında boğulduğumuz ruhumuz
Son kez direniyor yarına.

Aç perdelerin.
Bizi anlamayan herkese inat biz yine yan yanayız Astrea.
Sevilmek bize hiç yakışmadı belki ama
Ateşler içinde yanmakta en iyisi biziz..

Ebs