Ben seni..

Ben seni..

Ben, senin benden gitmen mümkünken ya da benim senden gitmem mümkünken kalışımızı sevdim.

Ve ben senden gittikten sonra bile senin bir parça bile olsa bende kalışını sevdim.
Ben gemileri yakmışken, senin usulca limanda bekleyip benim yeniden demir atma ihtimalimi bekleyişini sevdim.


Anahtarı ikimizde de olan bir kelepçe belki de bu aşk.
Ve ben anahtarın bizde olduğunu bilmemize rağmen açmayışımızı sevdim.
Ve ben yine, o kelepçeden ses gelmeyince hala duruyor mu diye bakmayı sevdim. Sana gönüllü olarak tutsak olmayı sevdim.

Belki ben senden daha iyisini severdim, belki de sen benden daha iyisini severdin.

Ama ben birbirimize rast gelmiş olmayı ve kendi çapımızda, yüreğimiz yettiğince sevebilmiş olmamızı sevdim.


Ve ben, sen bana kesin bir umut vermemene, o sevdiğim kollarını beni kucaklamak için açmamış olmana rağmen ben senin benim ihtimalim olmanı sevdim.




Ben seni sevdim sevmesine, sen de benim gibi seversen işte o zaman göklerden çalınan bir masal gibi olacak bu aşk.

İşte ben bu ihtimali de sevdim.

...