Sevgiliye Sitem Dolu Mektuplar - Sitemli Aşk Mektupları - Sevgiliye Sitemli Mektuplar

Çevrimdışı

Sevgiliye Son Mektup Karanlığım(ız) Ne denir ki bu saatten sonra? Sözlerin bir anlamı kaldı mı artık bizim için? Evet, işte sonunda ben de pes ettim; vazgeçtim artık sana yazmaktan.. Vazgeçtim artık seni, beni ve aslında hiçbir zaman olmamış olan `bizi` yazmaktan.. Artık okumayacağını, okusan da umursamayacağını bildiğim satırları yazmaktan vazgeçtim.. Son mektup bu.. Bu `sevgili`ye son sesleniş; ama bu kez `sevgilim` diye hitap etmeden.. Eğer olur da okursan, benden sana bir veda olarak kabul et bu satırları.. Okumazsan, benim kendi yüreğimdeki sessiz ve dilsiz `elveda`m olarak kalsınlar bu sevdaya ve sana.. Her zaman tek bir şey istedim Tanrı`dan; o da senin öyle ya da böyle, her koşulda mutlu olman.. Beni bir gün bile anlamamış, dinlememiş, söylediklerime aldırış etmemiş de olsan kızgın değilim sana.. Evet, kırgınlıklarım var; hayat boyu geçmesi mümkün olmayan, ve yaralarım var senden yana; hiç kabuk bağlamayan.. Ama bu gün bu satırları yazarken, bu gün sana son defa sesimi duyurmaya çalışırken; bir kenara bırakıyorum bütün kırgınlıklarımı ve yaralanmışlıklarımı.. Artık asla telafisi mümkün olmayan şeyleri dile getirmenin hiçbir anlamı yok.. Belki bir gün sen de bütün kızgınlıkların geçtikten sonra anlayabileceksin beni.. Ama dedim ya bu saatten sonra birbirimizi anlasak ya da anlamasak, bağışlasak ya da bağışlamasak hiçbir şey farketmez.. Benimkisi zaten en başından beri imkansızdı, bile bile `lades` demek, anlamsız bir ümidin peşinde sürüklenmekti.. Anlıyorum şimdi; bütün o aşk, sevgi, güzel günlerin yaşanacağı ümidi.. Hepsi ama hepsi sadece boş bir hayalden ibaretti.. Oysa ben büyüdüm artık, boş hayallere, hiçbir zaman gerçek olmayacak masallara inanacak yaşı çoktan geçtim.. Ama yine de bu sevda benim çocukluğuma dair tek gerçeğimdi, hayatın kirlenmişliğine inat masum ve temiz kalan tek yanımdı.. Bütün yalanalra ve oyunlara inat, bu sevdanın saflığı yıllarca tutunduğum tek dalımdı.. Ama bir gün geliyor, insan çocukluğundan ve çocukluğunun hatıralarından kopmak zorunda kalıyormuş.. İşte bu gün o gün.. Bu gün bütün çocukluğumu, aşkımı, anılarımı, o saf ve temiz duygularımı, o hiç varolmamış `biz`e dair her şeyi arkamda bırakıyorum.. Anlamsız bir hayat var önümde; çocukluğumun toz pembe bulutlarından uzak.. Önümü göremediğim karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum, ve sonumun nereye varacağını hiç bilmiyorum.. İsterdim ki sen de sevebilseydin beni.. Benim seni sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, yaralarımı saracak kadar sevseydin; inan yeterdi.. Ama dedim ya; geri dönüşü olmayan şeylere hayıflanmak için artık çok geç.. İkimizin de bambaşka hayatları var artık, ya da en azından olmalı.. Yüreğimin bir yarısını ölünceye dek sende bırakmış olsam da, bana kalan yarısıyla yaşayabilmeyi ve zor da olsa tek kanatla da uçabilmeyi öğrenmeliyim artık.. Sana yazdığım bu son mektubu anlamsız `keşke`lerle süslemeyeceğim, çünkü keşkelerin kimseye bir yararı olmadığını artık öğrendim.. Sana daha fazla `ben`i de anlatmaya çalışmayacağım, çünkü artık ne benim, ne bu sevdanın, ne de beni anlayabilmenin hiçbir anlamı kalmadı.. Bundan sonrası için kendi adıma Tanrı`dan tek dileğim; bir gün senin gibi güçlü olabilmeyi, hayata karşı senin gibi her koşulda dimdik ve soğuk kanlı durabilmeyi öğrenmek.. Bir gün senin gibi bir insan olabilmek.. Her zaman hayranlık duydum sana; duruşuna, bakışına, konuşmana, gülmene, kızmana, her şeyine.. Ve artık hayattan tek istediğim senin gibi bir insana sahip olamadığıma göre, senin gibi olabilmek.. Yaşadıklarımdan sonra bu sevdadan başka hiçbir şeyin artık beni yıkıp yaralayamayacağını biliyorum, ve en azından bundan güç alıyorum.. Bundan sonraki hayatımsa varolan yaralarımı sarmaya ve geçmişi tamamen unutmaya çalışmakla geçecek.. Mümkün olduğunca sormamaya çalışacağım seni.. Duymamaya, görmemeye, bilmemeye çalışacağım sana da ir hiçbir şeyi.. Aldırmayacağım dersem yalan olur, işte bu yüzden elimden geldiğince kapatacağım gözlerimi ve kulaklarımı sana dair her şeye.. Hayat bu, gün gelip alışıyor ya insan en zor şeylere bile; buna da alışacağım elbet.. Kim bilir, belki alışmayı öğreten zaman gün gelir unutmayı da öğretir bana.. Ben o günü sabırla bekleyeceğim.. Sana gelince, masal bitti, ben gerçek dünyaya geri döndüm ve vazgeçtim çocukluk masallarına inanmaktan.. Ama sen bana inat hep masallarda kal olur mu? Sen hep en güzel masalların en güzel kahramanı olarak kal.. Yıllar yılı hiç bitme, dolaş dillerden dillere.. Kim bilir belki bir gün gelir bir yerde, bir kalemden kendi masalını okur, ya da bir dilden senin masalının anlatıldığını duyar, gülümsersin sessizce.. Ve son bir söz; eğer gittiğin yerlerin karanlığına aldanıp ta benden başkasına sarılırsan `aydınlığım` diye; hiç ama hiç mutlu olama..

 

Çevrimdışı

Bir başlangıçtı biten sonun ardından sığınmaydı o çileli gözlere bakan gözlerin ikimizde acıyı tatmıştık sen benden önce sevginin aşkın verdiği acıyı kaybetmiştik seviyor dediklerimizi benim kopmadan sana gelmem en buyuk yanlıştı belki seni bu kadar sevip bağlanacağım hiç aklıma gelmezdi bizi karşılaştıran bize acıları imtihan eden kaderimizi yazan değilmi bizi bir araya getiren inanıyorduk ikimizde bu güce aşka da sevgiye de çare olacak yaradana sığındık çılgınca yaşadık bir şeyleri hata yapmadık her şey seviyeliydi mutlu olduk bir birimizin yüreğinden tutuk ellerimiz sadece üşümüştü sarıldık dost yüreği kucakladık gönlümüzden bitmedi aşkımız ben yine seni seviyorum belki şimdi biten bir hiç oluşun sonu bize mutluluk olacaksa bunu da zaman sabır getirecek dualarım hep seninle

 

Çevrimdışı

Dolasıyorum tüm sokakları bir avare gibi..Attıgım her adımda senin izlerin var..Günesten yanıp gölgelere kacsam yine senin nefesin var.Meger sen nefesimdesin..Gökyüzüne cevirsem yüzümü yıldız olup parlıyorsun geceme..Günün ilk ısıklarına karısıp ilk benim gözbebeklerime sacıyorsun umutlarını…Belki de icime cektim her nefesimde seni biliyor , senin sevgini kana kana iciyorum.Sensizlikteyim biliyorsun.Belki sensizlik degil bu…Geleceksin biliyorum.Suskun sanma yüregimi..Gelisinle konusacak tüm dillerim..Gelmezsen tüm siirlerim öksüz, gecelerim yıldızsız ve bu yüregim hayatın en güzel anında yetim kalacak..Geleceksin biliyorum.Döneceksin inanıyorum..Seni böyle daha cok seviyorum..Sevmek herseye ragmen sevebilmek..Beklerken bile atesinde yanıp sevginde küllenmek…Ardıma bakıp hayallerinde bile mutlulukları yasıyorum…Demli bir cay tadında balkonu oturmus sehre dalmıs gözlerimde sen varsın…kalabakların arasında sen misin diye ayaklanıyorum bir an..Sana benzeyen birisini görsem tüm bedenim sevince boguluyor bir cocuk gibi…Yine yoksun…Bıkmadan usanmadan bekleyecegim seni..Balkonumda yetistirdigim tüm ciceklere senin gelme umudunu verdim…Her cicege senin sevgini anlattım..Sanki onlarla konusunca seninle konusuyormus gibiyim..Onlar dinliyorlar ben ise sair gibi konusuyorum..Bıkmıyorlar..Gelecek diyorum…Bir gün dönecek diye mırıldanıyorum onlara…Kokularında sanki varsın…Onları kokladıkca onları sevdikce sen biliyorum..Her yapragına kıyamıyorum..Onlar kuru yaprağa dönmeden sen yüregime geliver…Sen bana bir adım attıgında ben sana kosacagım delicesine…Ayaklarımda yalnızlık zincirlerini kırarak bir an önce kavusmak icin delice kosacagım…Nefesim daralacak sana kosarken…Olsun sana kavusacagım bu sevinc yeter bana…

Gecenin karanlıgında yıldızları izliyor gözlerim..Her yıldızda senin sevdanı hatırlıyorum ..Bazen de yıldızlara benim sevdigimin gözbebekleri sizlerden daha güzeldir diye sesleniyorum.Hak verircesine gülümsüyorlar bana..Yıldız kayarsa geceden dünyaya senin icin bir dilek tutuyorum…Saatlerin farkında degilim..Her bir saatte hasretinde daha cok seviyorum…Bir sigara daha yakıyorum…Yaktıkca bende yanıyorum..Haykırmak geliyor icimden tüm dünyaya seni sevdigimi…Bazen gülümsüyorum yıldızlara..Belki en parlak bir yıldız olursun geceme …Doyamadım sana…Gelecektin biliyorum..Döneceksin bu yüregime…Sende beni seviyorsun…Hayallerimde bile seni düsünürken senin hasretin düsüyor ruhuma..İşte o zaman yazın tam ortasında üsüyor tüm bedenim…Aydınlık geceme karanlık cöküyor..Olmaz diyorum..İsyan etmek istiyorum…Tüm dünyaya gelmeyecek dese de ben gelecek diye söyleniyorum…Seviyorum onu..Candan öte seviyorum belki de…Karakıslarıma baharı getiren gözbebegim dönecek bir gün hic gitmemesine…Sevdim seni masumane…Alınyazım biliyorum seni mühürlü kaderime…Gözlerini y ıldız biliyorum karanlık gecelerime…Tüm umutlarımı biriktirip senin gelmene verdim..Gözyaslarımı bırakıp gülüşlerimde seviyorum seni..
Her aksam günesin batısında yine yalnızlıgına bir sayfa daha ekledim..Ama pes etmek yok..İcimdeki okyanus misali kalbimde bir damla sevgin kalana kadar bekleyecegim seni…Dönecektin ait oldugun canından can bildigin bu yüregime ..Gelecektin bir gün..Belki bir sabah süpriz yapıp en sevdigim ciceklerle gelecektin..Belki de dogum günüm olan 29 Agustos ‘ da en büyük hediye olan kendinle yüreginle gelecektin…Merak etme bu sevdam bitmeyecek..Seni seviyorum ve bir gün döneceksin biliyorum…

 

Çevrimdışı

Sen kazandın. Amacım haklı çıkmak değilken bile beni yanlış anladın. Sormak varken sebepleri, görmedin elbet gidenleri. Bir buruk veda yarattın çok evvel zamanda, yaşadığını sanmadın oysaki bir küçük kuştum telgraf dalında. Çimen kaplıydı tüm umutlarım. Mavilik kenarına koşmuştum çocuklarımı, gider gelirdik taşlı okul yollarında. Ekmek olurdu sofrada, biz aç yatardık. Ninni doldururdu yüreklerimizi, ateş yanardı başucumuzda. Kim derdi ki bir ateş olacaktı bu sevda? Sorma. Sorma neden diye, bilen yok bu dünyada. Kimin derdi kime yük olur ki aptallar dışında. Evet, çimenlik hayallere saban sürerdik öküzler gibi. Bilmezdik bu bayır aşağı koşuların ayaklarımızı delik deşik edeceğini. Gün olur nefessiz kalırdık ama gülümserdik hep. Görmezdik çünkü aşk yoksulu bitap düşmüş askerleri, bilmezdik mutsuz sonların kahramanı prens ve prensesleri. Dünya hiç durur mu? Durdu sandık ateş olduğun sabahı. Gün hiç geçmedi, bekledi. Sanıyor musun ki seni seven bir yürek bu kadar kana doydu. Bir ikincisi biçti çimlerini hasat öncesi. Bir üçüncüsü kanattı dizlerini okul yollarında. Ah ama sen şimdi aşk dersin buna. Üzgünüm, bunu söylemek sana düşmez, kusura bakma. Aşk buysa benim adım aşk, seninki palavra!


Kullanmaya kullanmaya vicdanlar çürümüş. .

 

Çevrimdışı

Bir başıma bu kentin sokaklarında yürüyorum. Üşüyorum.. Ne kadar uzaksan bana o kadar soğuyor hava. Sen yoksan,sıcaklık hep mevsim normallerinin altında.Bu yüzden meteoroloji raporları bile umrumda değil.Kar mı yağıyor yoksa yağmur mu,bana ne? Ben senin hasretinle sırılsıklamım zaten,daha ne kadar ıslanabilirim ki? Burada mısın değil misin belli değil.Bazen gidişlerin kahramanı oluyorsun,bazen sonsuz kalışların.Doyumsuz gecelerdesin kimi zaman,bazen de yalnız karanlıklardasın.Bitmek bilmez bir şarkısın;ama,ben mi notaları yanlış basıyorum da sen bu şarkıyı söylemiyorsun?Neden susuyorsun? Aşkın sessizliği ne kadar korkunç olur bilir misin?Bir tek kelimeye hasret geçen gecelerin hesabını soracağın kimse de yoktur üstelik.Kendi kendiyle konuşana deli derler ya,beni çoktan akıl hastanesine kapatmaları gerekirdi.Hem de iflah olmaz hastalar bölümüne... Yokluğuna alışmaktan korkuyorum,ne kadar kötü...


Yokluğunu yürüyorum sokaklarda.Yokluğunu içiyorum kadeh kadeh.Hiç gelmeme ihtimalin bir idam mahkumuna dönüştürüyor beni.Hiçbirşey yapmadan beklerler ya hücrelerinde,ölümün soğuk nefesini hissederek...Anlamlı olan bir şey yoktur onlar için.Belki de bir an önce ölmektir akıllarından geçen,bu bekleme işkencesi bitsin diye...Bu yokluk hissi öldürecek beni... Gelebilme ihtimalin ise yüreğimdeki kuşları havalandırıyor,kanat seslerini duy.Gelmek iste yeter ki,yorulmayasın diye kuşlarım taşır seni bana.Bir görsem yüzünü,ah bir dokunsam sana...Göreceksin,sevdanın çiçek çiçek açtığını,umudun bir yangın gibi alev alev ikimizi birden sardığını.


Anladım ki mümkün değil seni sensiz yaşamak.Ben o gönlü genişlerden değilim.Madem içimdesin,yüreğimde taşıyorum seni,o zaman yanımda da olmalısın.Sensiz yaşanmayacak bu aşk ötesi yok. Şimdi yalnız geceleri seviyorum.Seni yıldızlarda buluyorum.Daha bir dayanılır oluyor sensizlik sancısı.Mümkünü yok çıkmayacaksın aklımdan,bu yüzden gece,el ayak çekilmişken,hiçbir ses yokken seni düşünmek(yokluğunu değil ama) daha iyi.Bütünüyle sen oluyorsun o zaman her yerde.Ne kadar yakışıyorsunuz birbirinize,sen ve gece... Zaman geçer her şey unutulur, bir örtüyle kaplanır tüm acılar ama ' seni unutamam '

 

Çevrimdışı

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum... Ah bir görsem bitirsem içimdeki özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden sevginden vazgeçmek... Nasıl olsa alışkınım ya seni görmemeye galiba böyle de başarabilirim... "Ama eğer hissedersen hayatından çekildiğimi bana sana geri dönmemem için şans dile... " Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen tek yapabildiğim yazmak olduğundan yine yazıyorum işte! Seni daha önce de yazmıştım ama bu kez bir daha yazmamak üzere seni beynimdeiçimde bitirerek yazıyorum yada bitirmek isteyerek... Ne kadar sürer bilmiyorum ama ben sendensevginden vazgeçmek istiyorum. Yine senden habersiz... Ben seni severken de senden habersiz sevmiştim. Belki de kendimden bile habersiz... Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim. Kendimden ve senden habersiz "birtanemmm" olmuştun sen... Öyle ya; Sen bir taneydin; Eşin benzerin yoktu yeryüzünde Yoktu Sen Kadar Güzel Güleni Sen canımdın! Yaşanmamış ve yaşamamış olsam bile Sen Özel'din... Aşk Özel'di.... "Yağmurda Aşk Başkadır" diyenlere gülüyordum ama bende yağmurda üşüyen ellerini severek başladım seni sevmeye...Aralık'tı... İstiklal'e hiç o kadar güzel yağmur yağmazdı.... Önce aldırmadım seninle güzelleşen herşeye... Sonra tüm parfümeri dükkanlarını aşındırıp kokunu ararken anladım seni deliler gibi özlediğimi... Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın... Ve ben her seferinde en baştan başladım... Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok... Ben senden vazgeçmek istiyorum!
Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse olmanı istiyorum...Sesini duymak için telefonlara sarılmaktan vazgeçmek ismini duyduğumda içimin titreyipgözlerimin dolmasından kurtulmak istiyorum...Senin benim için herhangi biri olman ne kadar zor bir bilsen...Zaten kolay olan ne vardı ki benim için;Sanki seni öldürmemle sevmem ararsında hiçbir fark yoktu...Ve ben hep sevgim yüzünden cezalıydım...Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümekyeni çıkan filmleri birlikte izlemek saatlerce sana sarılı kalmaksadece ama sadece bir kez olsun sana sarılıp uyumak bir sabah gözlerimi açtığımda yanımda seni bulmak isterken sen sevgimle utanmamı sağladığın için galiba gerçekten "bir taneydin"!

İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım! Ben yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever olduğumda sen benim her şeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum... Bu yüzden yalnızlıklarımağlamalarım özlemlerim canını hiç acıtmadı. Benim tarafımdan sevilmek belki de hayatında önemseyeceğin en son şeydi... Keşke kendi dünyamda bir zamanlar seni sevdiğimden hiç bahsetmeseydim…

Sen Beni hiç sevmedin!

Ben Seni Seviyorum dediğimde Seni Seviyordum!

Ben Seni Özlüyorum dediğimde Seni Özlüyordum.

Ben Senin İçin Ölürüm Dediğimde ben senin özleminden zaten ölüyordum...

Ve Ben Şimdi Senin Hayatından Gidiyorum!

Ne zaman Aralık'ta bir yağmur yağsa ben İstiklal'de ıslanıyor olacağım Ne zaman bir parfümeriye girsem hala kokunu

arıyor olacağım Ne zaman bir havuz görsem kenarında oturup seni bekliyor olacağım demiştim... Başaramadım...

Ben Kaybettim...

Sen Kazandın!

Artık sesimi duymayacaksın...

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum kokunu içime yıllarca bana yetecek kadar çekerek sana sımsıkı sarılmak istiyordum... Gelmedin!

Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum... Ben artık gidiyorum canım…….

Eğer hayatından çekildiğimi hissedersen bana sana geri dönmemem ve seni yeniden deliler gibi sevmemem için şans dile...