TrendForum.Net - Tardigrad, Uzayda Bile Yaşayabilen Canlı, Bu Hayvanları Öldürmek İmkansız Gibi

Yaklaşık 1 mm uzunluğunda tardigrad adı verilen minik yaratıklar. 2007’de binlerce tardigrad bir uyduya bağlandı ve uzaya fırlatıldı. Uydu Dünya’ya döndükten sonra, bilim adamları onları inceledi ve çoğunun hayatta kaldığını buldu. Dişilerden bazıları uzaya yumurta bile bırakmıştı ve yeni doğan yavrular sağlıklıydı.

Tardigratların hayatta kalabileceği sadece dış uzayın sert çevresi değil. Küçük yaratıklar, dünyanın en sert bölgelerinin bazılarında yaşamada ustalıkla çalışıyor gibi görünüyor. Himalayalar’da bir dağda, Japon kaplıcalarında, okyanusun dibinde ve Antarktika’da 5546 metre (18,196 ft) keşfedildi. 150 ° C’ye kadar ısıtılarak ve neredeyse tamamen sıfıra kadar donarak büyük miktarda radyasyona dayanabilirler.

Görünüşte önemsiz olan bu yaratıklar, böylesine zorlu koşullarda nasıl hayatta kalıyorlar ve bu süper güçleri neden geliştirdiler? Görünüşe göre tardigradlar, çoğu organizmayı utandıracak bir dizi numaraya sahip.

Tardigradlar ilk bakışta göz korkutucudur. Bir Doctor Who canavarı gibi, et kıvrımlı, kabarık yüzleri var. Büyük ayılarınkine benzeyen vahşi pençeleri olan sekiz bacağı vardır. Ağızları aynı zamanda avını zıplatabilen hançer benzeri dişlere sahip ciddi bir silahtır. Ancak endişelenmenize gerek yok. Tardigradlar, doğanın en küçük hayvanlarından biridir. Asla 1.5 mm’den uzun değildirler ve sadece mikroskopla görülebilirler. Genellikle “su ayıları” olarak bilinirler.

900 bilinen tür vardır. Çoğu yosun, liken ve yosun sularını emerek beslenir. Diğerleri etoburdur ve diğer tardigradları bile avlayabilir.

Tardigradların Keşfi
tardigrad

Gerçekten eskidirler. Tardigrad fosilleri, ilk kompleks hayvanların evrimleştiği 500 milyon yıldan fazla bir süre önce Kambriyen dönemine tarihleniyor. Ve keşfedildiklerinden beri, özel oldukları açıktı. Tardigradlar, 1773’te Johann August Ephraim Goeze adlı bir Alman papaz tarafından keşfedildi. Üç yıl sonra, İtalyan din adamı ve bilim adamı Lazzaro Spallanzani, süper güçlere sahip olduklarını keşfetti.

Spallanzani, bir yağmur oluğundan tortuya su ekledi ve mikroskop altında baktı. Etrafta yüzen ayı şeklinde yüzlerce yaratık buldu. “Opuscoli di Fisica Animale, e Vegetabile” adlı kitabında, onlara “il Tardigrado”, yani “yavaş adım” anlamına gelen “il Tardigrado” adını verdi, çünkü çok yavaş hareket ediyorlardı.

Aslında bu bir ilk değildi. 1702’de Hollandalı bilim adamı Anton van Leeuwenhoek, Londra’daki Kraliyet Cemiyetine “Evlerin çatılarındaki oluklarda bulunan tortulardaki bazı hayvanlar hakkında” başlıklı bir mektup gönderdi. Bir oluğun içinden kuru, görünüşte cansız toz aldı ve su ekledi. Leeuwenhoek, kendi tasarladığı bir mikroskop kullanarak, bir saat içinde birçok küçük “hayvanın” aktif hale geldiğini ve yüzmeye ve etrafta gezinmeye başladığını keşfetti.

[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]

Susuz Kalsalar da Ölmezler
Bu hayvanlar rotiferlerdi, kafalarında tekerlek varmış gibi görünen minik su canlılarıydı. Görünüşe göre aylarca su olmadan hayatta kalabilirlerdi. 1948’de İtalyan zoolog Tina Franceschi, 120 yaşın üzerindeki müze örneklerinden kurutulmuş yosunlarda bulunan tardigradların yeniden canlandırılabileceğini iddia etti. Bir tardigrade rehidre ettikten sonra, ön ayaklarından birinin hareket ettiğini gözlemledi.

Bu bulgu asla tekrarlanmadı. Ama imkansız görünmüyor. 1995 yılında kurutulmuş tardigratlar 8 yıl sonra hayata döndürüldü. Çoğu hayvan için susuz yaşam tamamen imkansızdır.

Chapel Hill’deki North Carolina Üniversitesinden aşırı meraklı araştırmacı Thomas Boothby, “Tipik bir hücre zarlarını kuruyunca yırtılır ve sızdırırsa ve proteinleri açılıp bir araya gelerek onları işe yaramaz hale getirdiğinde, DNA ayrıca kurudukça parçalanmaya başlayacaktır” diyor.

Bir şekilde tardigradlar tüm bunlardan kaçınır. Boothby, “Su ayıları kurumadan kurtulabildiğinden, bizimki gibi hücrelerin öleceği zararı önlemek veya düzeltmek için hilelere sahip olmalıdırlar” diyor Boothby.

Alıntı