Hz. Ali’nin yanında anlayışlı eş: Hz. Fatıma

Çevrimdışı

Hz. Fâtıma (a.s.) İslam davasına hizmet eden bir mücahit, bir mürebbiye olduğu halde; bir kadın olduğunu hiçbir zaman unutmamıştır

Hz. Fâtıma (a.s.) İslam davasına hizmet eden bir mücahit, bir mürebbiye olduğu halde; bir kadın olduğunu hiçbir zaman unutmamıştır.

Bir kadın olarak eşine hizmetini aksatmamış, O'nun eksiklerini kapamış, zor anlarında göğsünü yasladığı bir sığınak olmuştur.

Sakife toplantısının ardından yaşananlar bölümünde okuyacağınız gibi, eşi, herkesin karşısında titrediği bir kahraman olduğu halde, O, eşini kendisini siper ederek müdafaa etmiştir.

Öyle ki bu savunmayı canı pahasına yapmış, aldığı darbeler neticesi bir daha eski sağlığına kavuşamamış ve bu durum rıhletine sebep olmuştur.

Haksızlık karşısında sonuna kadar mücadele ettiğini ileriki bölümlerde göreceğiz.

Ancak bu kadar celalli bir yapıya sahip olmasına rağmen, eşinin bir sözü ile sakinleşebiliyor, O'nun dediğine teslim olmasını da biliyordu.

Bir insanın hem bu kadar cesur ve şecaatli, hem de bu kadar yumuşak ve düşünceli olması herhalde sadece Hz. Fâtıma (a.s.)'da görülebilecek bir fevkaladeliktir.

Sahabelerden İmran b. El-Husayn (r.a.) diyor ki: "Bir gün Hz. Fâtıma-i Zehra (a.s.) Resulullah'ın (s.a.v.) huzuruna gelmişti. Ben de oradaydım. Hz. Fâtıma'nın (a.s.) mübarek yüzlerinde açlıktan bir sarılık vardı.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Hz. Fâtıma'nın (a.s.) yüzüne baktı, gözlerinden yaş geldi ve mübarek ellerini göğsü üzerine koyarak şu duayı okudu:

"Ey açları doyuran Allah'ım! Muhammed'in (s.a.v.) kızı Fâtı-ma'yı aç bırakma!"

İmran der ki: "Bir de baktım ki, o anda Hz. Fâtıma-i Zehra'nın yüzünden o sarılık gitti, yerine güzel bir pembelik geldi. Bir süre sonra Hz. Fâtıma-i Zehra'ya rastladım. Bana dedi ki: Ya İmran! O günden sonra artık Bana açlık musallat olmuyor."

Umeys kızı Esma şöyle diyor: "Bir gün Resulullah (s.a.v.) Fâtıma (a.s.)'ın evini teşrif buyurdu, Hasan ve Hüseyin (a.s.) ise evde değillerdi.

Resulullah onları sordu. Fâtıma (a.s.) cevaben şöyle dedi: 'Bugün evimizde yiyecek için bir şey olmadığından Ali dışarı çıkarken, Hasan ve Hüseyin'i de, ağlayıp Senden yemek istemesinler diye kendimle dışarı götürüyorum buyurdu ve onları da kendisiyle götürüp, falan Yahudi şahsın yanına gitti.'

Resulullah (s.a.v.) Ali'yi (a.s.) aramak için dışarı çıktı; O'nu bir Yahudi'nin hurmalığında su çekmekle meşgul olduğu halde buldu. Hasan (a.s.) ve Hüseyin'in (a.s.) da oynamakla meşgul olduklarını gördü.

Bir miktar hurma da alıp onların yanına gitti ve Ali'ye (a.s.) şöyle buyurdu: 'Hava sıcak olmadan, Hasan ve Hüseyin'i eve götürmek istemiyor musun?'

Hz. Ali (a.s.) şöyle cevap verdi: 'Ya Resulullah, evden çıktığımda evde hiçbir şey yoktu, sabredin, Fâtıma'ya biraz hurma temin edeyim. Bu Yahudi'yle, doldurduğum her kovaya karşı bir hurma almak üzere anlaştık.'

Bir miktar hurma elde edince de onları eteğine döktü, Hasan (a.s.) ve Hüseyin'i (a.s.) alıp eve döndü."

İki şefkatli eş olan Hz. Ali (a.s.) ile Hz. Fâtıma (a.s.) evin işlerini kendi aralarında taksim ettiler. Hz. Fâtıma (a.s.) evin içindeki; yani hamur yapmak, ekmek pişirmek, evi süpürmek gibi işleri yapmayı üstlendi. Hz. Ali (a.s.) da odun getirmek ve yiyecek temin etmek gibi evin dışındaki işleri üstlendi.

Bir gün Hz. Ali (a.s.) Hz. Fâtıma (a.s.)'a şöyle dedi: "Ya Fâtıma, evde yiyecek bir şey var mı?"

Hz. Fâtıma (a.s.): "Hayır! Allah'a and olsun ki, üç gündür çocuklarım Hasan ve Hüseyin açtırlar. Kendim de bir şey yemedim."

Hz. Ali (a.s.): "Neden Bana söylemedin?"

Hz. Fâtıma (a.s.): "Babam Resulullah (s.a.v.), sizden bir şey istememi nehyetmiştir ve buyurmuştur ki: Amcaoğlundan asla bir şey isteme. Bir şey getirdiğinde al, aksi takdirde O'ndan bir şey isteme!"

Hz. Ali (a.s.) (bu sözleri duyduktan sonra) evden dışarı çıktı ve yolda birisiyle karşılaştı. Ailesine yiyecek temin etmek için o adamdan bir dinar borç aldı.

Bu esnada o sıcak havada Mikdad b. Esved'i çok perişan ve üzgün bir halde gördü. Bunun üzerine ona: "Ne olmuş? Neden bu sıcak vakitte evden dışarı çıkmışsın?" diye sordu.

Mikdad: "Açlık beni evden çıkarmıştır; çocuklarımın ağlama seslerini duymaya tahammül edemedim" dedi.

Ali (a.s.): "Ben de bunun için evden dışarı çıktım. Ben bu dinarı az önce borç aldım, onu sana veriyorum ve seni Kendime tercih ediyorum" buyurdu. Sonra parayı Mikdad'a verdi, Kendisi de eli boş eve geri döndü.

Eve girdiğinde Resulullah (s.a.v.)'in evde oturduğunu, Fâtıma (a.s.)'ın da namaz kılmakla meşgul olduğunu ve aralarında ise üstü kapalı bir şeyin bulunduğunu gördü.

Fâtıma (a.s.) namazını bitirdiğinde, yanlarında bulunan şeyin üzerinden örtüyü kaldırınca, içerisi et ve ekmekle dolu bir kase olduğunu gördüler.

Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Fâtımacığım! Bu yemek sizin için nereden geldi?"

Fâtıma (a.s.) cevaben: "Allah tarafından gelmiştir; Allah Teala dilediğine hesapsız rızık verir" dedi.

Bu esnada Hz. Peygamber (s.a.v.), Hz. Ali (a.s.)'a bakarak şöyle buyurdu: "Senin ve Fâtıma'nın öyküsü gibi olan bir kimsenin öyküsünü beyan edeyim mi?"

Hz. Ali (a.s.): "Evet" dedi.

Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Senin misalin Zekeriya'nın misali gibidir. Zekeriya mihrapta, Meryem'in yanına vardığında, O'nun yanında bir yemek görünce: 'Ey Meryem! Bu yemek neredendir?' diye sordu. O da cevaben: 'Allah katındandır; Allah istediğine hesapsız rızık verir' dedi."

İmam Bâkır şöyle buyurmuştur: Onlar (İmam Ali (a.s.) ve ailesi) o kaptan bir ay boyunca yemek yediler. Bu kap Kaim'in (Hz. Mehdi'nin) içerisinde yemek yiyeceği kabın aynısıdır; bu kap şimdi bizim yanımızdadır."

Hz. Ali (a.s.) anlatıyor:

"Medine'de iken bir gün çok fazla acıktım. Yiyecek bir şeyler bulmak için evden çıktım. Gezerken bir kadına rastladım. Kadın ker******i bir araya toplamış bekliyordu.

Kadının ker******i ıslatmak istediğini düşündüm. Hemen yanına giderek ona kendisi için su çekebileceğimi söyledim. Her kovaya bir yaş hurma karşılığında kadınla anlaştık.

Kuyudan su çekiyor, ker******in üzerine serpiyordum. On altı kova çektiğimde ellerim kabarmaya başladı.

İşi tamamladıktan sonra kadının yanına giderek, 'Bu kadar yeter' dedim. Kadın Bana anlaştığımız gibi yaptığım işin karşılığında on altı hurma verdi.

Hurmaları alarak eve döndüm. Allah Resulünü (s.a.v.) de davet ederek hurmaları beraber yedik." (Prof. Dr. Haydar Baş Hz. Fatıma eserinden)


[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]