Serzeniş

..


Var olmadım bir
Şiirde.
Sadece öğün atladım
Sefasını sürdüğüm
Med-cezir gecelerde.

Şimdi
Sana dair hiç yazmadığım
Aşk şiirlerini dar ağacında
Sallandırıyorum .

Riveyet öyleki
herşey sen gelince yeniden başlıyor.
zaman çatlıyor sesimin en ücra köşelerinde...
ve
başlıyor aşk'a serzenişlerim
Her taraftan kulaklarıma ulanırken sesin.

Sesin diyorum...

Sesin:
Gittiğin gün
Ebabillerin kanatlarında,
Zul/m olur düşüyor
Göğümün yanlarına..
…


Sonra ellerin..

ellerin diyorum...

Sanki,
her dokunduğumda anne feryadı..

peki gözlerin?
gökyüzümde herkesin yaşadığı kadar
hırpanî
içimde ikiye ayrılan bir kızıldeniz..

şimdi sana dair ne varsa
sensizliğin dehlizlerinde
darmadağın olmuşluğuma
lal kesilsin ..

ve ben seni
kendi ellerimle o kuyuya atmamalıydım..
atmamalıydım
işte..
..


b.krc