Sigaramın Buğusu

**Stjerneklart** · 07 Nisan 2023, 00:10

Bozuk istasyonların duraklarında şarkılar mırıldanıyorum.
Uzaklara şiirler kazıyorum, en uzaklara.
Bi' akşamüstü vakti, gökyüzüne hayretler içerisinde bakıyorum, her yeni gün üstelik.
Bu olağanüstü güzelliği nasıl sığdırabiliyordu gezegenin çatısına?
Ve adımlar öylece çiğ kalıyordu o istasyonda.
Birbirlerini görmeden.
Başlarını fezaya kaldırmadan.
Birçoğu fark etmeden geçiyordu yeryüzünden.
Odaklanılan tek şey kırık duraklardı.
Çatıya bakmadan tabana hapsolmanın matematiği yoktu oysa.
Basit, tekdüze, bilinç aykırısıydı bu.
Kötülüklerin içinde boğulma, duraksama bozuntusu.
Ben bu çok sesli fakat hiç sessiz istasyonların birinde,
kendimi aksanı bozuk bi' trende buluyorum.
Önümde birkaç kitap, kalem.
Biraz kahvem.
Ve gizlenmiş sigaralar.
Sigaramın buğusunda gri bulutları kovalıyorum.
Yüzümde ise güneşin gölge oyunları.
Arkada bi' kuple ağır adımlı fonlar.
Gökyüzü selam veriyor avuçlarımda tuttuğum sayfalara.
Yalın gülümseyişler takılıyor o an fıtratıma.
Sade, içten ve katıksız gülümsemelere bulanıyor çehrem.
Oysa, belki yolun sonunu göremeyecekti bu tren.
Belki de bu boşluğun kilitlerini sökecek,
mutluluğun anahtarını bulacaktım yol bitiminde.
Kendimizi hangi ayrımda bulacağız, kim bilir?
Bilinen tek olgu tercihler yığınımız.
Yeryüzünün salt bozuk istasyonlarını görmek de bir seçimdir.
Başını kaldırıp göğe uzanmak da öyle.
Görmeyi bilene ve bakmanın tadına varabilene...
Aldatılmış hüzünler, sahte plaklar,
bataklık kokulu adamlar ve kadınlarla doluyuz.
Yaşamın kesik yaralarına inat,
derin direnişlerin yaktığı bol yıldızlı göklere selam olsun...

- e.

07 Nisan 2023, 00:10	#1
Çevrimiçi Stjerneklart ✈︎	Sigaramın Buğusu Sigaramın Buğusu Www.TrendForum.Net Bozuk istasyonların duraklarında şarkılar mırıldanıyorum. Uzaklara şiirler kazıyorum, en uzaklara. Bi' akşamüstü vakti, gökyüzüne hayretler içerisinde bakıyorum, her yeni gün üstelik. Bu olağanüstü güzelliği nasıl sığdırabiliyordu gezegenin çatısına? Ve adımlar öylece çiğ kalıyordu o istasyonda. Birbirlerini görmeden. Başlarını fezaya kaldırmadan. Birçoğu fark etmeden geçiyordu yeryüzünden. Odaklanılan tek şey kırık duraklardı. Çatıya bakmadan tabana hapsolmanın matematiği yoktu oysa. Basit, tekdüze, bilinç aykırısıydı bu. Kötülüklerin içinde boğulma, duraksama bozuntusu. Ben bu çok sesli fakat hiç sessiz istasyonların birinde, kendimi aksanı bozuk bi' trende buluyorum. Önümde birkaç kitap, kalem. Biraz kahvem. Ve gizlenmiş sigaralar. Sigaramın buğusunda gri bulutları kovalıyorum. Yüzümde ise güneşin gölge oyunları. Arkada bi' kuple ağır adımlı fonlar. Gökyüzü selam veriyor avuçlarımda tuttuğum sayfalara. Yalın gülümseyişler takılıyor o an fıtratıma. Sade, içten ve katıksız gülümsemelere bulanıyor çehrem. Oysa, belki yolun sonunu göremeyecekti bu tren. Belki de bu boşluğun kilitlerini sökecek, mutluluğun anahtarını bulacaktım yol bitiminde. Kendimizi hangi ayrımda bulacağız, kim bilir? Bilinen tek olgu tercihler yığınımız. Yeryüzünün salt bozuk istasyonlarını görmek de bir seçimdir. Başını kaldırıp göğe uzanmak da öyle. Görmeyi bilene ve bakmanın tadına varabilene... Aldatılmış hüzünler, sahte plaklar, bataklık kokulu adamlar ve kadınlarla doluyuz. Yaşamın kesik yaralarına inat, derin direnişlerin yaktığı bol yıldızlı göklere selam olsun... - e. xena bunu beğendi. __________________ Odor maris anima nostra est!

Şu anda bu makaleyi görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 konuk)