Elif Dedim Be Dedim Türküsü Hikayesi

Çevrimdışı

Giriş

Türküler, Anadolu’nun özüdür, kalp yangınlarının közüdür. Yaşananların kanıtı niteliğinde olan türküler, kimi zaman hasreti, kimi zaman aşkı, kimi zaman ayrılığı, kimi zaman gurbeti anlatır. Ayrıca sevipte kavuşamamanın tüttüğü türkülerimiz bu türlerden sadece bir tanesidir. Kavuşamazsan aşk olur sözü ne kadar doğru kabul edilir tartışılır fakat bilinen bir şey var ki o da kavuşamayınca gönlün kağıda dökülmesidir. Çünkü o andan sonra dil susar, dilin tarifi durur. Dahası o andan sonra gönül dili konuşur, ruhun alevi haykırır. Ayrıca aşk demek kelimesi aciz kalır anlatılmak istenene.

Türküyle İlgili Bazı Bilgiler

Yöre: Kütahya

Kaynak Kişi: Hisarlı Ahmet

Derleyen: Yücel Paşmakçı

Notaya Alan: Yücel Paşmakçı

Türkünün Hikayesi

Zaman ne zamandır bilinmemektedir. Elif diye güzeller güzeli bir kız yaşar. Birde ona gönlünü kaptıran bir adam… Delikanlı Elif’e, Elif ise delikanlıya gönlünü kaptırmıştır. Günlerden bir gün delikanlı kendini iyi hissetmez ve bu kötü halin sonucunda bir kara haber serlere çöker. Ayrıca delikanlı dönemin hastalığı olan vereme yakalanmıştır. Elif’in ailesi, delikanlının iyileşmesi gerektiğini ve ondan sonra Elif ile evlenebileceğini belirtir. Daha sonra delikanlı, Elif’e kavuşmanın ümidi ve hayaliyle hastaneye yatar. Elif ara sıra delikanlının ziyaretine gitmekte, delikanlı ise günden güne iyileşmektedir. Aradan zaman geçer ve delikanlının gözleri yolda kalmaya başlar. Gözleri yolda Elif’i arar, gönlü Elif’i sorar, kalbi Elif diye yanar. Çünkü Elif ziyarete gelmemeye başlamıştır. Ailesine bunun nedenini soran delikanlı gönlünü, aklını, hayatını yıkacak, viran edecek haberi alır.

Elif’in ailesi, Elif’in veremli bir kişinin yanına gitmesine ve onunla evlenmesine karşı çıkmıştır. Bu sebepten Elif’i de göndermemişlerdir. Daha sonra delikanlı, o kara haberi aldıktan sonra günden güne kötüye gider. Günbegün çöker. Dahası hastalık, onu kara toprağa doğru götürmektedir. Dahası Elif’in aşkı, onu toprağa yaklaştırmıştır. Bir gün olur ve hiç ümit kalmaz. Bir şafak vakti midir, zeval vakti midir, karanlık vakit midir? belli değil, delikanlının ölümü haberi gelir. Ailesi cenazeyi alır ve köylerine götürür. Defnetmek için yapılan hazırlık sırasında gencin, kasketinin arasından bir kağıt yere doğru süzülmüştür. Daha sonra kağıtla birlikte delikanlının sevdası da aşkı da umudu da kendisi de süzülmüştür. Oradan bugüne kalan bir yürek yangınını taşımıştır. Kağıdı okumak için almışlardır. Sonunda da kağıt bir haykırışla başlamış ve günümüzde de bir türküye dönüşmüştür.

Türkünün Sözleri

Elif dedim be dedim.

Kız, ben sana ne dedim?

Kuş kanadı, kalem olsa…

Yazılmaz benimderdim.

Elif’im noktalandı.

Az derdim, çokçalandı.

Yetiş anam, yetiş babam,

Mezarım tahtalandı.

__________________
Kahrolsun psikolojisi düzgün insanlar!
Yaşasın tam bağımsız ruh hastası BEŞİKTAŞ'lılar!