Kinayet

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

“‘Almadan vermek Allah'a mahsustur’ derler ya, o da verdiği şeyleri geri alır unutma. Herkesin ödediği bedeller vardır. Hepimiz yaptıklarımızın, yapmadıklarımızın, yapamadıklarımızın, kazandıklarımızın, kaybettiklerimizin, isteklerimizin, sahip olduklarımızın ve olamadıklarımızın bedelini bir şekilde öderiz. Herkesin kazık attığı, yarı yolda bıraktığı, çamur attığı, kirletmeye veya yüceltmeye çalıştığı, yanında olanlardan çıkarları, karşısında olanlardan çıkaramadıkları ve sevdiğinden çok henüz nefret etmediği insanlar vardır. Hayat böyle işte! Ya önce ya sonra ya da ömür boyu ödersin bir şeylerin bedelini. İster fark et ister fark etme ama mutlaka ödersin. Sadece bazen kimileri ölerek öder, kimileri ölerek ödetir...”

 

Çevrimiçi

Birinin size dürüst olması, size yemeğin çiğ halini göstermesine benzer. En azından ne yediğinizi bilirsiniz. “Aynı sularda (Nehir) iki kez yıkanılmaz” diyen, Herakleitos'un haklılık pastasından bir dilim alırsak eğer insan hayatının da tek kullanımlık olduğunun tadına bakmış oluşumuzun ekşiliği yansır yüz haritamızın tamamına. Tümüyle. Bu bağlamda da insanlar, tek kullanımlık şeyleri başka insanlardan esinlenerek icat etmiş olabilir. Kendileri dışında herhangi birinin temiz duygularını kullanıp, en doğru ifadeyle pisletip atanlar, tuvalet kâğıdını kullanırken hiç fark etmiş midir bunu? Ya da prezervatifi tek hamlede çıkaran insanlar, daha güçlü olmak veya güvende hissetmek için kullandığı insanları düşünmüş müdür hiç? Gerçi hangimizin aklına geldi ki? İşimizi halledip, temizlenip devam ettik. Böyle oldu ve olmaya da devam edecek. Bir şeyleri temizlemek için temiz bir şeyleri kirleteceğiz her zaman. Göstermediğimiz yüzümüzü temiz tutmaya çalışacağız. Maskeler kirlidir. Görünmezlik kutsal. Bu asla değişmez. Temiz ve iyi hissetmek. Her şeyin özü bu; anı yaşa, kullan ve at. Sonsuz tekrar. Hep ile hiçin laçkalaşmış izdivacı. Süreklilikten dolayı dişleri yalama olduğu için boşa dönen monotonluk cıvatası. Adına ne derseniz deyin...

 

Çevrimiçi

Evet, hepimiz hastayız. Ve mucizeyiz. Bunu fark etmememiz ise imkânsızlık. Gerçek imkânsızlık. Unutmayın! Gizlenmeye çalışan her şey, aslında en net görülendir.

 

Çevrimiçi

Ülken için savaştığında bilmelisin ki, hangi şekilde ölürsen öl, hatta hangi işkenceler maruz kalırsan kal, asla cinayetten sayılmaz. Ölüm sebebin ne olursa olsun şehit derler. Öyle ki, üzerine bomba bağlayıp patlasan bile ölümün insanlar tarafından, tanrı katında onurlandırılır. Ama kendinizle olan savaşınızı kaybettiğinde, ki bu genelde intihar olur. İnsanlar seni lanetlerler. Evinde, tüm uzuvların vücudundan ayrılmış şekilde ölü bulunmak bile cenaze töreni yapmalarını ve senin için gözyaşı dökmelerini sağlar. En kötü cinayet, intihardan daha güler yüzlü gelir insanlara. Bizler nasıl her şeyin temizini istiyorsak, tanrı da verdiği verdiği hayatı temiz bir ölümle geri ister. Tarihteki bütün kurbanlar günahsızlardan seçilmiştir. İlk kurban bir hayvandı. Sonraki kurbanlar bakire. Her şeyden önce bir amaç için ölmek kutsal sayılır. Ama öldürenin kim veya ne olduğuyla hiç kimse ilgilenmez. Çünkü katil olmak, ileride kahraman olabileceğinin ihtimalini tetikler. O gün geldiğinde nefes almıyor olsan bile. Fakat hiçbir intihar, kendini ilerde onurlandırılmasına izin vermez. Hep bir ihtimal bırakır geride. İlk intihar, dünyadaki insanlık tarihinden daha eskidir. Çünkü cennet meyvesini ısıran Âdem'in hikâyesine hayat vermiştir, Pamuk prenses masalına. Belki de o bile intihar etmiştir cennette...

 

Çevrimiçi

İnsanlar, aldıkları malzemenin üzerinde yazılan her şeye tereddüt etmeden inanırlar. Markete gidip bakın. Her cips paketinin üzerinde, “Trans yağ yoktur” ibaresi vardır. İstisnasız her marka cips firması bunu kullanmıştır. En ucuz çikolatada bile alacağınız kalori miktarına kadar belirtmişlerdir. Süt paketlerinin üzerinde kocaman, “Yüzde yüz inek, keçi veya koyun sütü” yazmışlardır. Pantolondan, çoraba kadar içinde hangi malzemenin ne kadar kullanıldığı bile yazılmıştır. Ve insanlar buna da inanır. Kimin yazdığını tanımasalar bile. Tanrısal bir şeydir bu. Görmeden inanarak marka değerini Tanrılaştırmaktan bahsediyorum. Fakat işin garip yani nedir, biliyor musunuz? İnsanlar, tanıdıklarına inanma konusunda tereddüt ederler ve bir kanıt beklerler. Aldıkları üründen ne kadar bozuk çıkarsa çıksın o malzemeyi almaya devam ederler. Fakat tanıdıklarından sadece biri ufak bir hata yaparsa geriye kalanlardan ispat isterler. Sonuna kadar gerçeği söyleseler bile. Bunu dile getiremeseler bile!

 

Çevrimiçi

Seni tanımak, A-milli takımın galibiyetini kutlamak için havaya rastgele sıkılan kurşun gibiydi. Fakat, hamile bir kadının başına isabet ettiğini sonradan fark etmek gibi kursakta kalıcıydı. İşte böyle tarifsiz, boktan bir duyguydu seni tamamen tanımak!

 

Çevrimiçi

Burada canımı yakmalarına izin veren tanrım, ölümden sonra daha fazla yakmakla tehdit ediyor!

 

Çevrimiçi

Sen böyle konuştuğun zaman, kendimi hiç okunmamış bir senaryonun içine sıkışıp kalmış replik gibi hissediyorum. Kendi hayatını anlatan filmin dışında kalmış, tek hıçkırıklı sahne olmak nasıl bir duygudur bilir misin?