Kinayet

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

Sır; kendi elinle doldurduğun ve sonrasında da yine sana karşı kullanılması için en yakınlarının beline gizlemesi için verdiğin silahtır. En beklemediğin anda kafana yediğin kurşundur, sır. Bildiğin silahtan, bilemediğin anda, tak! Beline gizlemek için verdiğin silah dememin sebebi bu işte. Sır verdiğin her insan, gerçeği gizlemek zorunda hisseder herkesten. Özellikle de kendinden. O nedenle casusluk görevini en iyi yapana ‘sırdaş’ denilebilir. Ulu orta yapılmayan şeyler vardır ve bunlar birbirinden çok zıttır. Dua ve seks gibi düşünün...

 

Çevrimiçi

İnsanın ruhuna attığı façaya ‘keşke’ denir.

 

Çevrimiçi

Öğrenmek ve öğrendiğini unutmaya çalışmak arasında dikiş tutan biriyim.

 

Çevrimiçi

“‘Almadan vermek Allah'a mahsustur’ derler ya, o da verdiği şeyleri geri alır unutma. Herkesin ödediği bedeller vardır. Hepimiz yaptıklarımızın, yapmadıklarımızın, yapamadıklarımızın, kazandıklarımızın, kaybettiklerimizin, isteklerimizin, sahip olduklarımızın ve olamadıklarımızın bedelini bir şekilde öderiz. Herkesin kazık attığı, yarı yolda bıraktığı, çamur attığı, kirletmeye veya yüceltmeye çalıştığı, yanında olanlardan çıkarları, karşısında olanlardan çıkaramadıkları ve sevdiğinden çok henüz nefret etmediği insanlar vardır. Hayat böyle işte! Ya önce ya sonra ya da ömür boyu ödersin bir şeylerin bedelini. İster fark et ister fark etme ama mutlaka ödersin. Sadece bazen kimileri ölerek öder, kimileri ölerek ödetir...”

 

Çevrimiçi

İyi hissettiğim anda vazgeçerim ben.

 

Çevrimiçi

Eğer hayat hikâyen bir bütünse, anılar da parçalarıdır. Puzzle gibi düşün. Küçük parçalardan büyük yapıtlar ortaya çıkar.

 

Çevrimiçi

Birinin size dürüst olması, size yemeğin çiğ halini göstermesine benzer. En azından ne yediğinizi bilirsiniz. “Aynı sularda (Nehir) iki kez yıkanılmaz” diyen, Herakleitos'un haklılık pastasından bir dilim alırsak eğer insan hayatının da tek kullanımlık olduğunun tadına bakmış oluşumuzun ekşiliği yansır yüz haritamızın tamamına. Tümüyle. Bu bağlamda da insanlar, tek kullanımlık şeyleri başka insanlardan esinlenerek icat etmiş olabilir. Kendileri dışında herhangi birinin temiz duygularını kullanıp, en doğru ifadeyle pisletip atanlar, tuvalet kâğıdını kullanırken hiç fark etmiş midir bunu? Ya da prezervatifi tek hamlede çıkaran insanlar, daha güçlü olmak veya güvende hissetmek için kullandığı insanları düşünmüş müdür hiç? Gerçi hangimizin aklına geldi ki? İşimizi halledip, temizlenip devam ettik. Böyle oldu ve olmaya da devam edecek. Bir şeyleri temizlemek için temiz bir şeyleri kirleteceğiz her zaman. Göstermediğimiz yüzümüzü temiz tutmaya çalışacağız. Maskeler kirlidir. Görünmezlik kutsal. Bu asla değişmez. Temiz ve iyi hissetmek. Her şeyin özü bu; anı yaşa, kullan ve at. Sonsuz tekrar. Hep ile hiçin laçkalaşmış izdivacı. Süreklilikten dolayı dişleri yalama olduğu için boşa dönen monotonluk cıvatası. Adına ne derseniz deyin...

 

Çevrimiçi

Yirmili yaşların ilk çeyreğine geldiğimde, fark ettiğim tek şey; herkesin ‘S*ktir git!’ mesafesinde olmasıydı!