Yazgıtay

Çevrimdışı

Sen benim yolumdan yürümedin!

Umutlu bir sabahın, kendime rağmen gözlerimi nasıl kamaştırdığını bilemezsin. Simsiyah gece beni içine çekerken orada değildin. Benim yolumdan yürümedin. Çıkmaz sokakların sonunda ümitsizliğimden bir haberdin. Yokuşu tırmanırken kesilen nefesim değildin. Uçurumun kenarında kalp çarpıntım değildin. Yorulduğumda ağrımadın, düştüğümde kanamadın. Şimdi sen benim yoluma “yol değil” derken seni mi dinleyeceğim ben?
Yolumdan dönmemi istiyorsun ya, sana mı soracağım?
Gel bir bak gözlerime; gözümün önünde duran, ama yol zorlaştıkça gözlerini kaçıran arkadaşlarımı görüyor musun?
Hadi! Dünya üstüme yürürken elimi bırakan o insanlarla tanış. Yol kenarında yıkılmış evimi gör. Yapamazsın!
Sen ezberlenmiş ışıklı yolların ahlak bekçisisin. Peki bilmediğin karanlıklarda başıma gelenleri biliyor musun?
Kusura bakma, hayatımla ilgili kestiğin ahkam yüzünden senin hapishanende yatmayacağım. Sen bana nasıl yaşayacağımı öğretemezsin. Ben sen değilim. Ben daha o eski yıkık evimin temelinden yeni evler yapacağım. Ne kadar acı verse de çocukluğumdaki evimin kitabını yazıp öğrenene kadar onu okuyacağım. Kusura bakma, hayatımla ilgili kestiğin ahkam yüzünden senin bildiğini okumayacağım.
Yapma! Ben senin geçmişinin tedavisi değilim. Sen sensin, ben benim. Beni bırak, hayatımı yargılamayı bırak. Bırak beni kendimi yaşayayım.

Kusura bakma, hayatımla ilgili kestiğin ahkam yüzünden senin hayatını yaşamayacağım.

__________________

 

Çevrimdışı

Bazı yaşanmışlıkların çevresinde dolanıyorsun ve yaşanmasını istediğin ancak yaşanamayanların. Bu yüzdendir, bir girdap içinden çıkamadığını hissedişlerin. Oysa yaşanabilecek bir çok olasılık var, bu girdaptan çıkarsan. Değiştiremeyeceğin yargıların, düşüncelerin içinde, kendini ifade etmeye çalışıyorsun. Kendini anlatmaya devam edecek misin? Kendini, kendine aklamaya. Yoksa gerçekten yeni günü, yeni olasılıkların gelişini ve değişimi, yeniden doğmuş gibi kabul edecek misin?

__________________

 

Çevrimdışı

Seni yargıladıkları şey, kendin olmaya çabalamak. Özgürleşme isteğin, kendi ayaklarının üstünde durabileceğini göstermen, biraz huzur arayışın. Bu huzur kimin için paradır, kimin için mutlu bir ilişki, kimin için kariyer başarısı, kimin için ise yalnızlıktır. Ne kadar çığlık atsan da, insanlar şikayetçi biri olarak algılıyor seni. Oysa herşeyi kolaylaştırabilirler, biraz çaba gösterseler. Senin gösterdiğin çaba, değişmek ve değiştirmek için attığın bütün adımlar karşılığını bulacak. Elinden geleni yaptın, biraz da onlar çaba göstersin. Sen kurtarıcı değilsin!

__________________

 

Çevrimdışı

Sonra şöyle olacak. Yaptığın, yapmadığın her şey tek bir düşüncede toplanacak. O düşüncelerde hep yapamadıkların ağır basacak. Söyleyemediklerin, cesaret edemediklerin, kaçtığın, değerlendiremediklerin. Yaptıklarını görmezden geldikçe böyle devam edecek bu.

Oysa bazen kaçtığın için şu an daha iyi durumdasın. Oysa değerlendiremediklerin, seni bu noktaya getirdi. Oysa söyleyemediklerin, bir süreci kısalttı bazen. Haklı çıkıp ne yapacaktın ki? Ne değişecekti. Haklı çıkana kadar harcadığın zamana yazık olacaktı sadece.

Bu yüzden, asıl seni buraya kadar sırtında taşıyan, kendini gerçekleştiren “yapamadım” diye düşündüklerin. Yapsaydın, söyleseydin, şu an yarı yola bile gelememiştin. O kaosun içinde kaybolmuş bir ruhtun.

Her şey, olması gerektiği gibi. Sakin ol!

__________________