Astrea Cümleler....

bak son bir kez döndüğümüzde arkamızı
kendimizden vazgeçmiş bulduk önümüzü.
karşılıklı bakışırken bile yalnızlıklar seçmişiz
üstümüze tam olanından.
insan yalnızlığı bile kendisi seçiyor sevgilim.
en kalabalık halinizdeyken öğrendim ben bunun.

herkes bize imrenirdi.
ben sana şiirler yazardım
sen bana aşkını ilan ederdi her seferinde
sonra yıllardır görüşmemiş gibi
büyük bir özlemle öpüşürdük.
gecelerimiz olurdu sonra.
çığlık çığlığa bağrıştığımız.
tenlerimizin ortak olduğu geceler.
sabahların olmasını istemezdik.

ben çocukcukluğumu ruj izli sigara izmaritlerinde bıraktım...

herkes kendini kapalı bir kutu sanır.
oysa herkesin aynı yanılgısı.
sadece çözülmek istediklerimizin yanında çözülürüz.
sadece onlar bilsin yaralarımızı isteriz.
belki güven problemlerinden kaynaklıdır.
belki de kendi sorunlarıdır.
her neyse
yanında çözüldüğünüz kişileri iyi seçin ama
size karşı kullanacağı bir sürü silah sunuyorsunuz.
namlunun ucu her zaman gül dolu olmaz...

Birgül S.

Astream
Yeni yaralarına iyi bak.
Onlar bize dünlerin hatıraları..
Hep bizimle kalıp tecrübemiz olacak.
Bir daha böyle sevmeyelim diye...

Bir kadın, sokaklarda yürürken hüznünü derinden hissediyordu.
Gözleri dolu doluydu, yüreği ağır bir yük taşıyordu.
Adı bilinmez, yüzü tanınmazdı;
ama onun hikayesi birçok kadının hikayesiydi.

Kadın, aşk acısıyla boğuşuyordu.
Kalbi kırılmış, umutları tükenmişti.
İçinde bir fırtına kopuyordu, ama kimse görmüyordu
. Sokaklar sessizce tanıklık ediyordu onun hüznüne.

Yağmurlu bir günde, sırtında aşkın yüküyle ilerliyordu.
Islanan saçlarından damlalar süzülüyordu,
sanki gözyaşlarıydı onunkiler.
Her adımda geçmişe dair anılar canlanıyordu gözünde.
Acı veren hatıralar, onu yakalayan bir kısır döngüydü.

Kadın, bir zamanlar hayallerini süsleyen aşkın acısını içinde hissediyordu.
Sevgilisiyle yaşadığı sorunlar, kelimelere dökülemeyen bir yük haline gelmişti.
Yazmak, normalde sığındığı limandı; ancak şimdi,
kelimeler sadece bir ölünün mezarı kadar sesli onun için...

"Sokaklar, hüznünü aşk acısıyla birleştiren bir kadının içindeki fırtınaları sessizce izlerken, her adımda hayatın karışık dansını tekrar hatırlatıyor.