İçsel süreçler..

Çevrimdışı

+
Bir düğüm oldu boğazımda gitmiyor.
Hani kalbinde 40 mum yanardı her gün birisi sönerdi.

Bende yanan mumlar her kayıp için ayrı.
İçim ritüel yapılan bir mabed gibi.
Devriliyor mumlar, içim yanıyor.
Ama sönmüyor hiçbiri. Yangın var içimde.

Ne diyor o güzel şair;
güneş bir heykelin üzerine düşüyor ağır ağır
oradan da nefes alırcasına ağaçların ve binaların
saat beş buçuk henüz ve yarım aydınlandı yüzüm
bir çukura düşmüş gibi yanağımın üzeri

aynı zaman diliminde farklı hayatlar sürüyoruz
bir fotoğrafın içinden kuşlar geçiyor
kımıldıyor deniz/ ağır bir şimendifer gibi
doğruluyoruz ikimiz/ neden saçlarımıza güneş artık değmiyor?

28 mart 2016
Kemal Değirmenci

 

Çevrimiçi

Alistair kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Acı gitmiyor. Hatta büyüyor, bir bedene dönüşüyor. Bir canavar. Yiyip bitiriyor içimi. Ruhumu sömürüyor. Aldığım nefesten, yediğim yemekten utandırıyor beni. Ama ben bilmem kimdi, demişti ya "Acı, geçistirilmez acıyla.." diye. Bunu deniyorum. Bazen tuz basıyorum yaram Hiçbirşey geçirmiyor. Meğer ben daha önceki acılarımı acı sanarmışım. Şimdi öyle bir acı var ki içimde, bana diyor ki "Ben geldim, işte ete kemiğe bürünmüş gerçek bir acı." Acı geçistirilmezmiş acıyla. Öğreniyorum. "Benden daha büyüğü henüz yok diyor." Korkuyorum bu kez daha büyüğü olur diye. Anı yaşıyorum. Yarın için plan kuramadan. Çünkü onca ölen insanın ne de çok planı vardı geleceğe dair. Tüm hayalleri enkaz altında kaldı bedenleriyle birlikte.. Sevdiklerimiz öldüğü zaman meğer bizim de üzerimize gelirmiş o topraktan. Yaşayan bir ölü beden olurmuşuz. Ben bilmiyordum, tatmamıştım böylesini.

Çok büyük acıların içinden geçmek gerektiğini düşünüyorum ben dibine kadar yaşanmalı acıtıyorsa tadını çıkarmalı..

__________________

 

Çevrimdışı

Beatrice kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı

Çok büyük acıların içinden geçmek gerektiğini düşünüyorum ben dibine kadar yaşanmalı acıtıyorsa tadını çıkarmalı..

Kesinlikle acı da sevinç de hakkını vererek yaşanmalı.

~

 

Çevrimdışı

Haydi işin gücün rastgele deyip savsalar beni başlarından,
Ama sonra sana rast gelsem olmaz mıydı?

~

 

Çevrimdışı

Annem bir keresinde demişti ki, bir şey için artık ben artık yapmıyorum, önemsemiyorum ya da ne bileyim bir şey hissetmiyorum deme. O öyle birdenbire olmaz. Bir yaradır bazen bazı durumlar insanda. Aniden yara kapandı bitti diyemezsin. O yara illa sızlar. İlla kanar arada. Arada açıp bandajı iyileşsin diye ilgileneceksin. Hava alacak. İlacı zamandır o yaranın.

Aniden, ben artık yapmıyorum etmiyorum vs deyince, sanki yaranın kabuğunu aniden koparmış gibi olursun. Kanatır seni. Kendini kanatma kızım. Yapma bunu kendine. Kimse değil, en çok sen ne yaparsan kendine yaparsın.

Ağlama da demiyorum. Ağla. Bırak aksın gitsin gözlerinden acı, tutma içinde. İçinde tutarsan esiri olursun o acının. Serbest bırakırsan sahibi.

Ne olursa olsun kendine, benden değerli kimse yok de. 3 kuruşluk insana da 5 kuruşluk değer verme. Kalan 2 kuruşa değil 1 kuruşa gene satar seni.

Hem bunlar tek senin başına gelen şeyler değil. Her insanın derdi var. Herkesin taşıması, sabrı farklı. Kimseye seninki de dert mi deme, karınca bir çakıl taşını taşımakta zorlanır da, belki bir köpek taşımakta zorlanmaz. Öyle düşün.+

~

 

Çevrimdışı

Sözün özü, bu sözlerin hepsi annemin miydi arada iç sesim de bana bilmişlik taslayıp nasihat etmişti bilmiyorum ama.

Sabırla demleniyorum. Sinirlenmeyi bıraktım Üzülemeyecek kadar da dolu geçiyor her an.

Her şey, bir gün hak ettiğim gibi olacak biliyorum. Önce hak ettiğime inanmakla başladım işe. Ve herkes bilir ki inanmak başarmanın yarısıdır.

~

 

Çevrimiçi

İnanmak içinde bahanelere ihtiyaç var.

__________________

 

Çevrimdışı

En acısı da hani olacakmış gibi olur da olmaz ya ama olmuş olma ihtimaline için inanır , gönlün inanır ve mutlu olursun ya.

Ama sonra nasıl da beter olmaz, nasıl da felfeci olmaz.. şaşırır kalırsın.

Bir yerden sonra şaşıramayacak kadar buruk bir kabulleniş oturur düğümlenmiş boğazına.

Bilmem hangi yazar demişti;
Veyahut bu cümleleri iç sesim mi fısıldamıştı bana bilmiyorum. Karmaşık.
"Hiç olmayacak gibi olmasını kabullenebilirdim belki ama olacakmış gibi olup olmayınca kırk yerinden bıçaklandı kalbim, kırıldı kolum kanadım."

~

 

Çevrimdışı

Bazen ben bile şaşırıyorum bir şeyleri uygulamaya koyuşuma. Kendim, kendime darbe yapıyor. Bilmem kaçıncıdır bu. Ama bilirim ki yaşadığım sürece kalbim, aklımın yanında küçük kalacak. Aklım vuracak masaya elini. Yerle bir olacağım, sonra toparlanacağım. Bazen daha iyisini inşa etmek için o metruk binayı yıkmak gerekir.

~