Rotası olmayan mektup.

Rotası olmayan mektup.

Hiç benim olamayanım,
Bil ki sana olan hislerim parçalara ayrıldı. Her bir parçasını, sana benzeyen herhangi birine sunuyorum.
Ama sonra sen gibi bakmayan gözleri kırıyor beni.
Ya da sen gibi kokmayan teni yakıyor.
Çocuk gülüşün yok ya hiçbirinde, inan bakamıyorum bile yüzlerine.
Ne kadar da kimse hiç sen gibi değil bir bilsen. Bir bilsen seni nasıl mumla aradığımı, yokluğundan utanır varlığınla onurlandırırdın beni.

Evet biliyorum benim olsan, sana kavuşsam bu kadar değerin olmazdı gözümde. Zira ben Sezen ablanın da dediği gibi, "İmkansız aşklar için yaratılmışım.."


Belki daha az severdim seni ama, gerçekten severdim sakalları hala çocuk kokan, yaramaz bakışlı ömre bedel sevgilim.

İmkansız aşkım, yerde gökte arayıp, yerlere göklere sığdıramadığım. Ama hiçbir yerde bulamadığım, gölgesine bile aşık olduğum adam, gitmek sana hiç yakışmadı be. Hiç mücadele etmeden, yara almadan bu korkakça vazgeçiş yakışmadı.
Sana yakışan, benim elimden tutmaktı.
Benim elimden tutmak, aynı yolda yürümek ve yoldaş olmaktı.
Yar'alarına yâr olur, derdinle dertlenir hemhâl olurdum.
Bir nîm mutluluğunu büyütür seni mutlu ederdim.

Neyse gittin ya, aslında hiç acıtmadı. Çünkü biliyordum senin de O'nun gibi canımı yakacağını. Ama dedim ki bir de sen yak be. Canın sağolsun bir de sen yak.

Arkandan ağlamıştım su gibi git gel diye.
Gelme ve ağlat diye yapmamıştım oysa.

Özlüyorum, sızılar içinde kalıyorum. Bedenim hastalıklarla tepki veriyor. İçime işlemiş acın ya bir kere nereden çekeceğimi bilemiyorum artık.
Gözlerim doluyor ağlayamıyorum.
En acıklı şarkılar bile ağlatmıyor.

Seni hatırlatan şarkılar yok çünkü seninle alakası olmayanlar bile seni anlatıyor bana.

Ah güzelim, olur mu erkeğin güzeli deme sen öyleydin. Meleklerin cinsiyeti yok ama sen melek gibi güzeldin işte. Bebeksi masum yüzün hiç de üzer gibi değildi aslında. Sonraları fark ettim ama olsun dedim. Şarkıda da dediği gibi, "Olsun, olsun bu sevdadan dönen namert olsun."

Keşke namert olan ben olmasaydım. Yokluğun miras kalmasaydı ve seni anmasaydım bile.

Sana olan bu sitemli sözlerim sona ererken, bir gün bunları sana okur muyum diye düşündüm. Sanırım hayır.
Okurdum belki ama bilirdim ki d'okunmazdı.
Okumak önemli değil, dokunması lazım..


Sitemlerimle...

Tepetaklak'la gönderildi, hayatım gibi..