Seninle hiç..

Seninle hiç..

Dedin ki, "Seninle hiç kötü anımız yok ki.
O yüzden kendini kandırıyorsun. Bana aşık olduğunu düşünüyorsun."

Dedim ki, "Seninle hiç kötü anımız olmamıştı ama şu an oluyor."

Oysa biz seninle hiç; yan yana sevgi dolu bir fotoğraf çekmedik.
Bir cafede oturup, birer Türk kahvesi içmedik.

El ele yürümedik mesela.
Hiç alnımdan öpmedin.

Seninle hiç, telefonda saatlerce konuşup artık kapatmak zorunda olunca üzülmedik.

Sen hiç, bir beş dakika bile olsa yüzünü göreyim diye gelmedin bana. Sesini duyayım diye arasan da olurdu ama yapmadın.

Seninle hiç, birbirimizi arayıp "Özledim, gel.." demedik mesela.

Gamzelerimden öptün ama bilmiyordun oraya sonradan gidişinle yitirdiğim gülüşlerimi gömeceğimi.

Yasla dedin, başını göğsüme. Yasladım.
Bir daha hiçbir göğüs bana huzur veremeyecekti bilmeden..

Sardım seni, sarıldım. Ama seninle hiç kemiklerimizi kırarcasına sarılmadık.

Sen giderken ardından ağladım ben, su gibi git gel diye.

Sen hiç ardına bile bakmadın ki giderken..


Sen hiç sevmedin ki beni.
Ben sana aşık oldum.
Ben senin için a şık oldum, b şıkkı olarak gitmeyi seçtin.



Tepetaklak'la gönderildi, hayatım gibi..