İnsanlar İkiye Ayrılır : Sonra Çok Özlerler..

Madem gidecektin bu kadar çok sevdirmeyecektin kendini. Bu kadar çok sarılmayacaktın bana,öpmeyecektin.Kokunu ezberletmeyecektin anlıyor musun?Söylediğim iki kelimenin üçü sen olmayacaktın.Seni seviyorumları söylemeyecektin.Yatmayacaktın öyle göğsüme hiçbir şeyi umursamıyormuş gibi.Gözlerime bakmayacaktın öyle..Uyumayacaktın benimle mesela.Uyurken öpmeyecektin burnumdan,sımsıkı sarmayacaktın beni.Madem yine gidecektin,hiç gelmeyecektin bana.Geldiysen de gitmeyecektin.

Tam da tartışma anımızda elimi sıkıca tutup; “seni her halinle seviyorum biliyosun değil mi?” demesi sanırım şuana kadar duyduğum en güzel şeydi benim için. Yeri öylesine derin ki bende, öylesine içimde işledi ki artık yok çıkarasım yok oradan o’nu.

Kırgınlık hep uzun, mutluluk kısa sürer. Çünkü kırgınlık kendini giderir, ama mutluluğu tatman için yanında biri olması gerekir.

Tolstoy.

Uyanmamın ne anlamı var ki? Nasıl olsa geri gelmeyeceksin.

Hiçbir manası yok telefona bakmanın, nasıl olsa mesaj atan sen değilsin.

Dışarı çıkmama gerek yok. Nasıl olsa seni göremeyeceğim. Görsem bile, beni sevmediğini tekrar tekrar anlayıp üzüleceğim işte.

Bunların hiçbirine gerek yok. Yaşamaya, nefes almaya, hiçbirine gerek yok. Yanımda değilsen, ayakta durmaya ihtiyacım yok. Burada yoksan, mutlu olmanın bir anlamı yok.

Eğer yoksan, bir hiç olmaya devam ederim. Ne önemi var ki? Beni görmeye çabalamıyorsun zaten.

Yoksan, yoksun. Bu şarkıların ne değeri var ki? Hiçbirini dinleyince beni düşünmüyorsan, ne bokuma yarar ne kadar anlamlı sözleri olduğu?

Sevdiğini belli et. Gizlemek,başkalarına fırsat vermektir.

Bazen insanın aklı olanları almıyor. Ama tek bildiğim, seni çok özlediğim..

Seni özledim. Dudaklarını,ellerini,her şeyini..

Yağmur gibisin ama sadece izlemek gibi sanki sesini duymak güzelliğini görmek ama dışarı çıkıp ıslanamamak onu hissedememek gibisin sen biraz.

Yağmur gibisin sen biraz.

Seni kaybettikçe daha çok seviyorum.

Şöyle ki;
İnsanlarında tadı varmış. Çok sevince damağında kalırmış.