Pembe bir renk değil kişiliktir....

Bazen kalbinin sesini bastırmak zordur.
Karşındaki kişiye kendini doğru anlatmak istersin, ama öyle bir noktaya gelirsin ki ne söylesen olmaz.
Sadece sen yorulursun, kalbindeki sesler seni daha da yıpratır.
İşte o zaman o seslere sağır olman gerekir, acıyı hissetmemen gerekir.
Bırakırsın, işte ben bıraktım bugün..

Öyle çocuğum ki. Ve bir o kadar kadın

İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umurumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim.

Ey benim genç yaşım.
Kaç yaşındaydın, on seksiz?
Hani oynatırdın dağları yerinden,
Öyle bir umut vardı içinde.
Öldü mü?
Öldürüldü mü?
Öldürdün mü?

Yoksa anladın mı büyüdükçe?
Kalbin denk gelmediyse ehline,
Yazık oluyor binbir güçle açan
Çiçeklerine.

Fatih Pala

Bir gün mutlu oldum
Her gün acısını çekiyorum...

Tek bir bavul toplanmadı sen giderken
Tek bir insan bile kaçırmadı elinden uçurtmasını
Kimse dönüp de sormadı bu nereye gidiyor diye
Yırtan olmadı senin içinde olduğun fotoğrafları
Sana olan sevgisi taşan vardı kendi içinde, O kişi de senin yüzünden kendine yer veremedi kendi içinde.
Nefret edenler vardı, özlemi yettiği kadar artık
N’apsınlar ?
Bir türlü sensiz kalamadık seninle beraber, çok hüzünlüydü
Bırakalım da, insanlar rahatsız olmasın daha fazla
Nasılsa anlamıyor beni kimse,
Eh Bayım, sorun yok o zaman
İstediğiniz kadar uzağa gidin, gene kendinizi unutuyorsunuz burada.