Yalnızlıktan 'kalabalık' yaratma simyası.

Çevrimiçi

Yorgun ama yüzünde tebessümle hâlâ uğraşıp didiniyor.
Mutsuz ama hâlâ gülerek tolere etmeye çalışıyor.
Aslında pes etmek istiyor ama kendine yediremiyor.

Bunların toplamıyım.

 

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]

 

Çevrimiçi

Uyumadan biraz gülerek, acıları güzeltmek isterdim.
Ama yorulmuşum.

 

Çevrimiçi

 

Çevrimiçi

Buraya yorgun bir savaşçı çiziyorum.
Beklentisi pek az.
Anlayış belki biraz.
Aşktan sevgiden çoktan geçmiş.
En azından bir şekilde şefkate ihtiyaç duyan.
Hem umutlu hem de umutsuz biraz.
Ortaya karışık bir şeyler çiziyorum.
Bakınca kimsenin bir şey anlamadığı ama çok şey ifade eden bir şey çiziyorum.

 

Çevrimiçi

Korkulmaktan çok sevilmek mi iyidir, yoksa sevilmekten çok korkulmak mı? Benim yanıtım bunların ikisinin de gerekli olduğudur; ama ikisini bağdaştırmak güç gözüktüğüne göre, birinden biri olmayacaksa sevilmekten çok korkulmak bence çok daha güvenlidir. Çünkü insanlar hakkında genelde şu söylenebilir: Nankör, değişken, içten pazarlıklı, korkak ve çıkarcıdırlar; onlara iyilik ettiğin sürece hepsi seninledir; yukarıda da dediğim gibi, gerekmedikçe kanlarını, mallarını, canlarını ve çocuklarını sana sunarlar ama bir gerekmeye görsün hepsi senden yüz çevirirler.


Prens/Niccolo Machiavelli

 

Çevrimiçi

O güzel günler şu ya da bu şekilde gelecek.
Tek bir anlamda değil, her anlamda.
Bu uğurda bencil olmaktan ya da kırıp dökmekten de hiç çekinmiyorum.
Yeteri kadar üzüldüm ve yoruldum artık.
İnsancıl yanımı toprağa gömüp böyle birisine dönüştüm.
Bundan sonra böyle.

Her zaman kendi tarafında olacaksın.