Astrea’nın gözyaşları düşer: Papatyalar açar

Sen benim kendime biçtiğim uzaklıktın,
sensizlik, yüreğimde bir çığlık gibi yankılanıyor.
Gözlerimdeki her damla yaş,
özlemle sulanan bir çiçek gibi, adeta seni bekliyor.
Unutmaya çalıştıkça daha çok hatırlıyorum seni,

seni bana geri verecek her dua
küfür gibi bedenimi sarsıyor.
seni özlemek yaptığım en büyük kötülük kendime
ama sana her defasında yenilmek
cehennemi kutsallaştırıyor bana....

bağlı değildi ruhu toprağa
özgürlük peşinde koşan haşarı çocuktu.
alacalı hayaller ile doluydu kalbi
sonra aşık oldu.
Siyahları ile tanıştı hayatın.
kelimeleri bitti/tükendi.
kendisi gibi.....

Diline hani bir şarkı takılır
Mırladanırsan ama bir türlü gelmez aklına şarkının dizeleri.
Sadece tek bir cümleyi mırıldanıp durursun.
Sen bana o sözü söylediğinden beri
Benim dileme dolanan tek şarkı oldun...

Oysa sadece sen oku diye yazardıın yazılarımı
Şimdi sadece sen okuma diye yazıyorum.
İlmek ilmek dikiyorum kendi ipimi.
Bir gün olurda dönmek istersen bana.
Seni seven kadını düşman gibi görüp
Dağıttığını kırıp döktüğünü
Yok ettiğini hatırla.
Senin ne dönecek limanın var artık
Ne de seni seven kadının..

Aşk, uzaklıklara rağmen kalpte büyüyen bir umut; her gülümseme, bir fırtınanın sükunetiyle bekleyişte kaybolmuş bir sevda hikayesidir.

insan en çok kendi içinde ki savaşı kaybediyor..
Dışarıda ki düşmanla baş ediyorda
Kendine olan düşmanlığı bitmiyor..
Çok deniyorun susmak için.
Ama şurada. Bak tam şurada kafamın içinde bir ses var.
Saldırıp duruyor.
"Yeter."diyorum.
" Bak ben bittim. "diyorum.
" Beyaz beyrak elimde kabul ediyorum yenilgiyi. "diyorum.
Anlamıyor.
Deştikçe deşiyor.
Bitmiyor savaş.
Daha çok kan akmaya devam edicek...
Gücüm kalmadı kendime olan yokluğumun...

Aşk, mesafeleri aşan bir melodi; her notası, özlemle çarpan kalplerin gizli şarkısını fısıldar.

Yapabilceği bir şey kalmayınca susarmış insan.
Bende kocaman kocaman susuyorum.
Sesizliklerimi alıp sana elvedalar bırakıyorum.
Bir gün şu küçük yüreğim gidişine dayanamayacak biliyorum.
Ama eğer saçına feğen rüzgarda bile dağılırsa ruhun, beni hatırla...

Kırk cümle kurup
Kırkınıda susuyorum.
Bu benim vazgeçmişliğim değil
Yenilgim