Astrea’nın gözyaşları düşer: Papatyalar açar

Astream
Yeni yaralarına iyi bak.
Onlar bize dünlerin hatıraları..
Hep bizimle kalıp tecrübemiz olacak.
Bir daha böyle sevmeyelim diye...

Bir kadın, sokaklarda yürürken hüznünü derinden hissediyordu.
Gözleri dolu doluydu, yüreği ağır bir yük taşıyordu.
Adı bilinmez, yüzü tanınmazdı;
ama onun hikayesi birçok kadının hikayesiydi.

Kadın, aşk acısıyla boğuşuyordu.
Kalbi kırılmış, umutları tükenmişti.
İçinde bir fırtına kopuyordu, ama kimse görmüyordu
. Sokaklar sessizce tanıklık ediyordu onun hüznüne.

Yağmurlu bir günde, sırtında aşkın yüküyle ilerliyordu.
Islanan saçlarından damlalar süzülüyordu,
sanki gözyaşlarıydı onunkiler.
Her adımda geçmişe dair anılar canlanıyordu gözünde.
Acı veren hatıralar, onu yakalayan bir kısır döngüydü.

Kadın, bir zamanlar hayallerini süsleyen aşkın acısını içinde hissediyordu.
Sevgilisiyle yaşadığı sorunlar, kelimelere dökülemeyen bir yük haline gelmişti.
Yazmak, normalde sığındığı limandı; ancak şimdi,
kelimeler sadece bir ölünün mezarı kadar sesli onun için...

"Sokaklar, hüznünü aşk acısıyla birleştiren bir kadının içindeki fırtınaları sessizce izlerken, her adımda hayatın karışık dansını tekrar hatırlatıyor.

Eğer en ufak engelde vazgeçecek gibi olucaksanız...
SEVMEYİN.
Aşk sizin kalbinize ufak geliyor...

İçimden şarkılar söyleme isteği varken
Bana ağıtlar armağan ettiniz.
Şimdi mutsuzluğumu sadece bana yıkmayın..
Sizde sorumlusunuz bu dehşeten.

Kuşlar olup hür yaşamayı hayal ederken
Saka kuşu olacağım aklıma hiç aklıma gelmemişti.
Şimdi kafesim altından ruhum mezar içinde....

yüreğimden geçen şeyleri söylemeye korkuyorum.
henüz o cesareti kendimde bulamıyorum.
yaşadıklarım, yaşatılanlar o kadar ağır geliyor ki...
Sanki gökyüzü yarılmış da fırtınadan nasibini sadece ben almışım gibi.

İçimde sakladığım şarkılarım var.
Hüzünlerin içine gömdüğüm.
Ne zaman dinlemek istesem
Hep bir yerden kanatıyorum yaralarımı
Aklıma gelen ansızın sen
Duymak istersen bir gün
Sesizce sokul yanıma.
O kadar yorgunum ki
Kendime bile fazla geliyorum.

yüzyıllık biriktirdiğim yalnızlığım ile baş başa kalıp
yüzyıllık ağlamak istiyorum.